Author: Bible Society, 3 February 2017
Mae llawenydd yn ymateb naturiol pan mae rhywbeth dedwydd yn digwydd: genedigaeth, dyweddïad neu briodas, er enghraifft. Mi wnaeth yr Israeliaid lawenhau ar ôl buddugoliaeth Dafydd (1 Sam 18.6) a phan ddaeth yr arch i Jerwsalem (2 Sam 6).
Ond roedd yr Apostol Paul yn y carchar pan sgwennodd ei lythyr at y Philipiaid: ac mae’r llythyr hwnnw’n lawn llawenydd. Cofiwch hefyd rai o’r digwyddiadau eraill ym mywyd Paul: er ei fod wedi bod mewn llongddrylliad, mewn peryg, wedi gweithio yn galed a cholli cwsg (2 Cor 11.23-27) mi wnaeth o lawenhau.
Doedd ‘na ddim byd yn sefyllfa Paul oedd yn achos naturiol o lawenydd: ond mi wnaeth Paul lawenhau yn ffydd y Philipiaid, yn eu gofal iddo ac, yn fwy na hynny, yn y ffaith eu bod nhw, efo fo, yn perthyn i Dduw drwy Iesu’r Meseia. Doedd ei lawenydd ddim yn dibynnu ar sefyllfaoedd hawdd neu ddigwyddiadau cyffrous. Mi sefydlodd ei lawenydd ar ffeithiau dibynadwy a thragwyddol. Ffrwyth yr Ysbryd Glân oedd ei lawenydd, yn llawer dyfnach na hapusrwydd naturiol.
Mae’n bosib profi’r llawenydd hwn beth bynnag ydy sefyllfa ein bywyd ni, ond hynny trwy waith yr Ysbryd Glân yn unig. Beth, felly, ydan ni’n medru gwneud i ysgogi llawenydd yn ein bywydau ni? Beth am:
Christine Daniel
Mae Byw y Beibl yn brosiect ar y cyd rhwng Cymdeithas y Beibl, Y Cyngor Ysgolion Sul a Gobaith i Gymru
Share this: