Mae Duw yn casáu rhagrith: Amos 2.6–16 (12 Tachwedd 2020)

Gweddi

Arglwydd, agor fy nghlustiau i glywed yr hyn sydd gen ti i’w ddweud wrthyf; agor fy nghalon i garu dy air, ac agor fy meddwl i ddeall dy wirionedd.

Darllen

1 Cronicl 1-2 Hebreaid 8 Amos 2 Salm 145

Myfyrdod Dyddiol: Amos 2.6–16

Yn Amos 2 gwelwn y rhybuddion a gyfeiriwyd at Jwda ac Israel, sydd wedi derbyn cyfraith Duw. Rhan fawr o hyn yw dangos nad yw rhagrith yn cael ei dderbyn gan Dduw. Bydd Duw yn barnu’r cenhedloedd o amgylch Israel ond bydd hefyd yn disgwyl i Israel gydymffurfio â’r safonau.

Y prif gŵyn yn eu herbyn yn y rhybuddion hyn yw eu bod wedi gwrthod Duw a bod eu harferion yn anghyfiawn; maent yn sathru’r tlawd ac yn gwrthod cyfiawnder i’r gorthrymedig. Roedd Israel yn gwybod eu safle fel pobl Dduw ac yn disgwyl i Dduw gosbi eu gelynion. Fodd bynnag, roeddent wedi bod yn anwybyddu’r anghyfiawnder yn erbyn aelodau ymylol eu cymdeithas eu hunain.

Nid oedd Amos wedi bod yn broffwyd yn hir – bugail a ffermwr oedd e – ac felly er bod yr offeiriaid o bosib wedi bod yn ddall iddo, roedd ef mewn sefyllfa i weld beth aeth ymlaen mewn gwirionedd.

Os ydym yn gosod ein hunain yn esgidiau Israel am funud, a allwn ni gydnabod rhagrith yn ein bywydau ein hunain? Ydym yn gyflym i farnu eraill ac eisiau cosb iddynt, wrth anwybyddu ein diffygion ein hunain? Mae Amos yn tynnu sylw nad yw bod yn bobl Dduw yn golygu y gallwn gondemnio eraill, ond bod angen i ni weithredu mewn ffordd sy’n anrhydeddu Duw – trwy gyfiawnder a thrugaredd. Fel darllenwyr y testun hwn heddiw, mae angen i ni weld y rhybuddion hyn fel gwahoddiad i ofyn i ni’n hunain a ydym yn dioddef o’r un diffygion ag eraill, a sut y gallwn ddatrys y diffygion hynny.

Gweddi

Annwyl Arglwydd, gwn fod gwybod a deall dy air yn fy ngwneud yn gyfrifol am wneud fy ngorau i gynnal dy gyfiawnder. Helpa fi i weld unrhyw ragrith yn fy mywyd fy hun ac i newid fy ymddygiad i wneud yr hyn sy’n dy blesio.