Peidiwch â bod ofn!: Actau 23.1–11 (4 Awst 2020)

Gweddi

Arglwydd, agor fy nghlustiau i glywed yr hyn sydd gennyt i’w ddweud wrthyf; agor fy nghalon i garu dy air, ac agor fy meddwl i ddeall dy wirionedd.

Darllen

Barnwyr 19 Actau 23 Jeremeia 33 Y Salmau 3-4

Myfyrdod Dyddiol: Actau 23

Wrth ddarllen am anturiaethau Paul yn Jerwsalem, mae ei ddewrder a’i ddyfeisgarwch yn ein taro. Mae’n goroesi ymgais i’w ladd heb brawf, ac yn wynebu’r dorf. Mae’n defnyddio cyfraith Rufeinig i ddianc rhag cael ei fflangellu a allai fod yn angheuol. Mae ef wedi ei ddal gan yr un Sanhedrin a oedd wedi condemnio Iesu, ac yn llwyddo i droi’r Phariseaid a’r Sadwceaid yn erbyn ei gilydd (23.6). Wedi’i rybuddio gan ei nai, mae Paul yn dianc rhag cael ei llofruddio gan 40 o eithafwyr. Yn ddigymell gan awdurdod, yn y penodau nesaf mae’n amddiffyn ei hun rhag yr archoffeiriad, llywodraethwr y Rhufeiniaid a brenin. Mae Paul yn aruthrol; mae hyn yn darllen fel plot ffilm antur.

Mae ffilmiau da, serch hynny, yn cael eu gyrru gan syniad canolog. Efallai bod yr arwr yn achub y byd, neu’n achub plentyn neu ffrind, neu’n sefyll yn erbyn drygioni. Petaent yn naturiol ddawnus neu’n ddewr ai peidio, mae ganddynt achos sy’n werth cymryd y risg o wynebu unrhyw elyn. Efallai eu bod yn ofnus iawn, ond mae eu cariad yn fwy na’u hofn.

Dyna sut brofiad gafodd Paul. Yn 2 Corinthiaid 11.16–33 mae’n rhestru’r caledi ofnadwy y mae wedi’i dioddef. Nid yw’n difaru dim, oherwydd roedd y cyfan i Grist.

Pan rydym wir wedi ymrwymo i Grist, efallai na fydd ein hofnau’n lleihau, ond bydd ein dewrder yn tyfu. Mae Duw yn dweud wrth Paul, ‘Bydd yn ddewr! Mae'n rhaid i ti ddweud amdana i yn Rhufain, yn union fel rwyt ti wedi gwneud yma yn Jerwsalem’ (adnod 11). Roedd cariad i drechu ofn, hyd yn oed at farwolaeth.

Gweddi

Duw, pan fyddaf yn wynebu gelynion a chaledi, helpa fi i feddwl am Grist a’i gariad tuag ataf, a’m cariad innau ato ef. Os oes ofn arnaf, gad fy nghariad fod yn gryfach na fy ofn.