Duw wedi Llefaru yn ei Fab

1Mewn llawer dull a llawer modd y llefarodd Duw gynt wrth yr hynafiaid trwy'r proffwydi, ond yn y dyddiau olaf hyn llefarodd wrthym ni mewn Mab. 2Hwn yw'r un a benododd Duw yn etifedd pob peth, a'r un y gwnaeth y bydysawd drwyddo. 3Ef yw disgleirdeb gogoniant Duw, ac y mae stamp ei sylwedd ef arno; ac y mae'n cynnal pob peth â'i air nerthol. Ar ôl iddo gyflawni puredigaeth pechodau, eisteddodd ar ddeheulaw'r Mawrhydi yn yr uchelder, 4wedi dyfod gymaint yn uwch na'r angylion ag y mae'r enw a etifeddodd yn rhagorach na'r eiddynt hwy.

Y Mab yn Uwch na'r Angylion

5Oherwydd wrth bwy o'r angylion y dywedodd Duw erioed:

“Fy Mab wyt ti,

myfi a'th genhedlodd di heddiw”?

Ac eto:

“Byddaf fi yn dad iddo ef,

a bydd yntau yn fab i mi.”

6A thrachefn, pan yw'n dod â'i gyntafanedig i mewn i'r byd, y mae'n dweud:

“A bydded i holl angylion Duw ei addoli.”

7Am yr angylion y mae'n dweud:

“Yr hwn sy'n gwneud ei angylion yn wyntoedd,

a'i weinidogion yn fflam dân”;

8ond am y Mab:

“Y mae dy orsedd di, O Dduw, yn dragwyddol,

a gwialen dy deyrnas di yw gwialen uniondeb.

9Ceraist gyfiawnder a chasáu anghyfraith.

Am hynny, O Dduw, y mae dy Dduw di wedi dy eneinio

ag olew gorfoledd, uwchlaw dy gymheiriaid.”

10Y mae hefyd yn dweud:

“Ti, yn y dechrau, Arglwydd, a osodaist sylfeini'r ddaear,

a gwaith dy ddwylo di yw'r nefoedd.

11Fe ddarfyddant hwy, ond yr wyt ti'n aros;

ânt hwy i gyd yn hen fel dilledyn;

12plygi hwy fel plygu mantell,

a newidir hwy fel newid dilledyn;

ond tydi, yr un ydwyt,

ac ar dy flynyddoedd ni bydd diwedd.”

13Wrth bwy o'r angylion y dywedodd ef erioed:

“Eistedd ar fy neheulaw

nes imi osod dy elynion yn droedfainc i'th draed”?

14Onid ysbrydion gwasanaethgar ydynt oll, yn cael eu hanfon i weini, er mwyn y rhai sydd i etifeddu iachawdwriaeth?