1Anfonodd llywodraethwr y wlad ŵyn

o Sela yn yr anialwch i fynydd merch Seion.

2Y mae merched Moab wrth rydau Arnon

fel adar aflonydd wedi eu troi o'u nythod.

3“Dwg gyngor, gwna dy fwriad yn glir;

bydded dy gysgod fel nos drosom,

hyd yn oed ar ganol dydd;

cuddia'r ffoaduriaid,

paid â bradychu'r crwydriaid.

4Bydded i ffoaduriaid16:4 Felly Groeg. Hebraeg, fy ffoaduriaid. Moab aros gyda thi;

bydd di yn lloches iddynt rhag y dinistrydd.”

Pan ddaw diwedd ar drais,

a pheidio o'r ysbeilio,

a darfod o'r mathrwyr o'r tir,

5yna sefydlir gorsedd trwy deyrngarwch,

ac arni fe eistedd un ffyddlon

ym mhabell Dafydd,

barnwr yn ceisio barn deg

ac yn barod i fod yn gyfiawn.

6Clywsom am falchder Moab—

mor falch ydoedd—

ac am ei thraha, ei malais a'i haerllugrwydd,

heb sail i'w hymffrost.

7Am hynny fe uda Moab;

uded Moab i gyd.

Fe16:7 Felly Fersiynau. Hebraeg, Cewch. riddfana mewn dryswch llwyr

am deisennau grawnwin Cir-hareseth.

8Oherwydd pallodd erwau Hesbon a gwinwydd Sibma;

drylliodd arglwyddi'r cenhedloedd ei grawnwin cochion;

buont yn cyrraedd hyd at Jaser,

ac yn ymestyn trwy'r anialwch.

Yr oedd ei blagur yn gwthio allan,

ac yn cyrraedd ar draws y môr.

9Am hynny wylaf dros winwydd Sibma

fel yr wylais dros Jaser;

dyfrhaf di â'm dagrau, Hesbon ac Eleale;

canys ar dy ffrwythau haf ac ar dy gynhaeaf daeth gwaedd.

10Ysgubwyd ymaith y llawenydd a'r gorfoledd o'r dolydd;

mwyach ni chenir ac ni floeddir yn y gwinllannoedd,

ni sathra'r sathrwr win yn y cafnau,

a rhoddais daw ar weiddi'r cynaeafwyr.

11Am hynny fe alara f'ymysgaroedd fel tannau telyn dros Moab,

a'm hymysgaroedd dros Cir-hareseth.

12Pan ddaw Moab i addoli,

ni wna ond ei flino'i hun yn yr uchelfa;

pan ddaw i'r cysegr i weddïo,

ni thycia ddim.

13Dyna'r gair a lefarodd yr ARGLWYDD wrth Moab gynt. 14Yn awr fe ddywed yr ARGLWYDD, “Ymhen tair blynedd, yn ôl tymor gwas cyflog, bydd gogoniant Moab yn ddirmyg er cymaint ei rhifedi; bydd y rhai sy'n weddill yn ychydig ac yn ddibwys.”