Dinistr ar y Ddaear

1Wele, y mae'r ARGLWYDD yn gwacáu'r ddaear,

yn ei difrodi, yn ei throi â'i hwyneb i waered,

ac yn gyrru ei thrigolion ar wasgar.

2Bydd yr un ffunud i bobl ac i offeiriad,

i was ac i feistr, i lawforwyn ac i feistres,

i brynwr ac i werthwr, i echwynnwr ac i fenthyciwr,

i'r un sy'n derbyn llog ac i'r un sy'n ei dalu.

3Gwneir y ddaear yn gwbl wag, a'i hysbeilio'n llwyr.

Oherwydd yr ARGLWYDD a lefarodd y gair hwn.

4Gwywodd y ddaear a chrino,

dihoenodd y byd ac edwino, dihoenodd uchelfeydd y ddaear24:4 Felly Groeg. Hebraeg, uchelfeydd pobl y ddaear..

5Halogwyd y ddaear gan ei phreswylwyr,

am iddynt dorri'r cyfreithiau, newid y deddfau

a diddymu'r cyfamod tragwyddol.

6Am hynny fe ysir y wlad gan felltith,

a chosbir ei thrigolion;

am hynny hefyd fe â'r trigolion yn llai a llai,

ac ychydig fydd yn weddill.

7Fe â'r gwin newydd yn wan,

dihoena'r winwydden,

a thry'r gorfoleddwyr i riddfan.

8Bydd sŵn llawen y tympanau yn peidio,

a thrwst y gyfeddach yn distewi,

a'r delyn hyfryd yn dawel.

9Ni fydd yfed gwin yn sŵn canu;

bydd y ddiod yn chwerw i'r yfwr.

10Bydd dinas anhrefn wedi ei dryllio,

a phob tŷ ar glo rhag i neb fynd iddo.

11Er galw am win yn yr heolydd,

bydd diwedd ar bob cyfeddach,

a diflanna llawenydd o'r wlad.

12Anghyfanedd-dra yn unig a adewir yn y ddinas,

a bydd ei phyrth wedi eu dryllio'n gandryll.

13Felly y bydd dros y byd i gyd ymhlith y bobloedd,

fel ar adeg ysgwyd yr olewydd

a lloffa'r gwinwydd ar ôl y cynhaeaf.

14Byddant yn codi llef a llawenhau,

datganant glod yr ARGLWYDD o'r gorllewin.

15Am hynny taler parch i'r ARGLWYDD yn y dwyrain,

i enw'r ARGLWYDD, Duw Israel, yn ynysoedd y gorllewin.

16O eithafoedd y ddaear fe glywn orfoledd:

“Gogoniant i'r Un Cyfiawn.”

Ond fe ddywedaf fi, “Nychdod! Nychdod!

Gwae fi! y twyllwyr a dwyllodd, twyllwyr a dwyllodd â'u twyll.”

17Dychryn, pwll, magl

sydd ar dy gyfer, breswylydd y tir;

18y sawl a ffy o drwst y dychryn

a syrth i'r pwll,

a'r sawl a gyfyd o ganol y pwll

a ddelir yn y fagl.

Oherwydd agorir ffenestri'r uchelder,

ac fe gryna seiliau'r ddaear;

19dryllir y ddaear yn deilchion,

ei rhwygo drwyddi a'i hysgwyd yn ffyrnig;

20bydd y ddaear yn gwegian yn ôl a blaen fel meddwyn,

yn siglo fel caban gwyliwr;

bydd pwysau ei chamwedd mor drwm arni,

fel y bydd yn syrthio heb godi byth mwy.

21Yn y dydd hwnnw fe gosba'r ARGLWYDD lu'r nef yn y nef,

a brenhinoedd y ddaear ar y ddaear.

22Fe'u cesglir ynghyd, yn glos fel carcharorion mewn cell;

caeir arnynt yng ngharchar, a'u cosbi ymhen amser hir.

23Gwaradwyddir y lloer,

a chywilyddia'r haul,

oherwydd teyrnasa ARGLWYDD y Lluoedd

ar Fynydd Seion ac yn Jerwsalem,

a'i ogoniant yn amlwg gerbron ei henuriaid.