Cân o Foliant

1Yn y dydd hwnnw cenir y gân hon yng ngwlad Jwda:

Y mae gennym ddinas gadarn;

y mae'n gosod iachawdwriaeth yn furiau a chaerau iddi.

2Agorwch y pyrth i'r genedl gyfiawn ddod i mewn,

y genedl sy'n cadw'r ffydd.

3Yr wyt yn cadw mewn heddwch perffaith

y sawl sydd â'i feddylfryd arnat,

am ei fod yn ymddiried ynot.

4Ymddiriedwch yn yr ARGLWYDD o hyd,

canys craig dragwyddol yw'r ARGLWYDD Dduw.

5Y mae'n tynnu i lawr breswylwyr yr uchelder

a'r ddinas ddyrchafedig;

fe'i gwna'n wastad, yn gydwastad â'r llawr,

a'i bwrw i'r llwch;

6fe'i sethrir dan draed, traed y rhai truenus,

a than sang y rhai tlawd.

7Y mae'r llwybr yn wastad i'r rhai cyfiawn;

gwnei ffordd y cyfiawn yn llyfn26:7 Hebraeg yn ychwanegu union. Groeg hebddo.;

8edrychwn ninnau atat ti, O ARGLWYDD,

am lwybr dy farnedigaethau;

d'enw di a'th goffa di yw ein dyhead dwfn.

9Deisyfaf di â'm holl galon drwy'r nos,

a cheisiaf di'n daer gyda'r wawr;

oherwydd pan fydd dy farnedigaethau yn y wlad,

bydd trigolion byd yn dysgu cyfiawnder.

10Er gwneud cymwynas â'r annuwiol, ni ddysg gyfiawnder;

fe wna gam hyd yn oed mewn gwlad gyfiawn,

ac ni wêl fawredd yr ARGLWYDD.

11O ARGLWYDD, dyrchafwyd dy law, ond nis gwelant;

gad iddynt weld dy sêl dros dy bobl, a chywilyddio;

a bydded i dân d'elyniaeth eu hysu.

12ARGLWYDD, ti sy'n trefnu heddwch i ni,

oherwydd ti a wnaeth ein holl weithredoedd trosom.

13O ARGLWYDD ein Duw, er i arglwyddi eraill reoli trosom,

dy enw di yn unig a gydnabyddwn.

14Y maent yn feirw, heb fedru byw,

yn gysgodion, heb fedru codi mwyach.

I hynny y cosbaist hwy a'u difetha,

a diddymu pob atgof amdanynt.

15Ond cynyddaist y genedl, O ARGLWYDD,

cynyddaist y genedl, a'th ogoneddu dy hun;

estynnaist holl derfynau'r wlad.

16Mewn adfyd, O ARGLWYDD, roeddym yn dy geisio,

ac yn tywallt allan ein gweddi

pan oeddet yn ein ceryddu.

17Fel y bydd gwraig ar fin esgor

yn gwingo a gweiddi gan boen,

felly y'n ceir ni yn dy ŵydd, O ARGLWYDD;

18yr oeddem yn feichiog, ac fel pe baem ar fin esgor,

a heb eni dim ond gwynt.

Ni chawsom waredigaeth i'r wlad,

nac epilio ar rai i drigiannu'r byd.

19Ond bydd dy feirw di yn byw,

a'u cyrff marw yn codi.

Chwi sy'n trigo yn y llwch, deffrowch a chanwch;

oherwydd y mae dy wlith fel gwlith goleuni,

a thithau'n peri iddo ddisgyn ar fro'r cysgodion.

20Dewch, fy mhobl, ewch i'ch ystafell,

caewch y drws, ac ymguddiwch am ennyd,

nes i'r llid gilio.

21Canys wele, y mae'r ARGLWYDD yn dod allan o'i fangre

i gosbi trigolion y ddaear am eu drygioni;

yna fe ddatgela'r ddaear y gwaed a dywalltwyd,

ac ni chuddia ei lladdedigion byth mwy.