Gwae ar Ddinas Dafydd

1Gwae Ariel, Ariel,

y ddinas lle gwersyllodd Dafydd.

Gadewch i'r blynyddoedd fynd heibio,

aed y gwyliau yn eu cylch;

2yna dygaf gyfyngder ar Ariel,

a bydd galar a chwynfan;

bydd yn Ariel29:2 H.y., Allor danllyd. mewn gwirionedd i mi.

3Gwersyllaf o'th gwmpas fel cylch,

gwarchaeaf o'th amgylch â thyrau,

codaf offer gwarchae yn dy erbyn.

4Fe'th ddarostyngir, a byddi'n llefaru o'r pridd,

ac yn sisial dy eiriau o'r llwch;

daw dy lais fel llais ysbryd o'r pridd,

daw sibrwd dy eiriau o'r llwch.

5Ond bydd tyrfa dy elynion fel llwch mân,

a thyrfa dy gaseion fel us yn mynd heibio;

yna'n sydyn, ar amrantiad,

6fe'th gosbir gan ARGLWYDD y Lluoedd

â tharan a daeargryn a sŵn mawr,

â storm a thymestl a fflam dân ysol.

7Bydd holl dyrfa'r cenhedloedd sy'n rhyfela yn erbyn Ariel,

yn erbyn ei holl amddiffynfa a'i chadernid, ac yn ei gormesu,

fel breuddwyd, fel gweledigaeth nos—

8fel y bydd y newynog yn breuddwydio ei fod yn bwyta,

ac yn deffro a'i gael ei hun yn wag,

fel y bydd y sychedig yn breuddwydio ei fod yn yfed,

ac yn deffro a'i gael ei hun yn wan a sychedig.

Felly y bydd gyda thyrfa'r holl genhedloedd

sy'n rhyfela yn erbyn Mynydd Seion.

9Safwch yn syn a syfrdan, yn ddall a hurt;

ewch yn feddw, ond nid ar win,

yn chwil, ond nid ar ddiod gadarn.

10Canys tywalltodd yr ARGLWYDD arnoch ysbryd trwmgwsg;

caeodd eich llygaid, sef y proffwydi,

a gorchuddiodd eich pennau, sef y gweledyddion.

11Aeth y broffwydoliaeth i gyd fel geiriau llyfr dan sêl. Os rhoddir ef i un a all ddarllen, a dweud, “Darllen hwn i mi”, fe etyb, “Ni allaf, oherwydd y mae wedi ei selio.” 12Ac os rhoddir ef i un na all ddarllen, a dweud, “Darllen hwn i mi”, fe etyb, “Ni fedraf ddarllen.”

13Yna fe ddywedodd yr ARGLWYDD,

“Oherwydd bod y bobl hyn yn nesáu ataf

a thalu gwrogaeth i mi â geiriau yn unig,

ond eu calon ymhell oddi wrthyf,

a'u parch i mi yn ddim ond cyfraith ddynol wedi ei dysgu ar gof,

14am hynny wele fi'n gwneud rhyfeddod eto,

ac yn syfrdanu'r bobl hyn;

difethir doethineb eu doethion

a chuddir deall y rhai deallus.”

15Gwae y rhai sy'n cloddio'n ddwfn

i gadw eu cynllwyn yn gudd rhag yr ARGLWYDD;

am fod eu gwaith yn y tywyllwch,

dywedant, “Pwy sy'n ein gweld? Pwy sy'n gwybod?”

16Troi popeth o chwith yr ydych.

A yw'r crochenydd i'w ystyried fel clai?

A ddywed y peth a wnaethpwyd am ei wneuthurwr,

“Nid ef a'm gwnaeth”?

A ddywed y llestr am ei luniwr, “Nid yw'n deall”?

17Onid ychydig bach fydd eto

nes troi Lebanon yn ddoldir,

a'r doldir yn cael ei ystyried yn goetir?

18Yn y dydd hwnnw bydd y rhai byddar yn clywed geiriau o lyfr,

a llygaid y deillion yn gweld allan o'r tywyllwch dudew.

19Caiff y rhai llariaidd eto lawenychu yn yr ARGLWYDD,

a'r tlotaf o bobl ymffrostio yn Sanct Israel.

20Darfu am y rhai creulon, peidiodd y rhai trahaus,

torrir ymaith bob un sy'n barod i wneud drygioni,

21a phawb sy'n cyhuddo dyn o gamwedd,

yn gosod magl i'r un sy'n erlyn yn y porth,

ac yn atal barn trwy dwyllo'r cyfiawn.

22Am hynny, fel hyn y dywed yr ARGLWYDD wrth dŷ Jacob, y Duw a waredodd Abraham:

“Nid yw'n amser i Jacob gywilyddio,

nac yn awr i'w wyneb welwi;

23pan wêl ef ei blant, gwaith fy nwylo o'i fewn,

fe sancteiddiant fy enw,

sancteiddiant Sanct Jacob,

ac ofnant Dduw Israel;

24a bydd y rhai cyfeiliornus o ysbryd yn dysgu deall,

a'r rhai gwrthnysig yn derbyn gwers.”