Ni Ddaw Cymorth o'r Aifft

1Gwae'r rhai sy'n mynd i lawr i'r Aifft am gymorth,

ac yn ymddiried mewn meirch,

a'u hyder mewn rhifedi cerbydau a chryfder gwŷr meirch,

ond sydd heb edrych at Sanct Israel, na cheisio'r ARGLWYDD.

2Ond y mae ef yn fedrus i ddwyn dinistr,

ac nid yw'n galw ei air yn ôl;

fe gyfyd yn erbyn tŷ'r rhai drygionus

ac yn erbyn swcwr y rhai ofer.

3Meidrolion yw'r Eifftiaid, nid Duw;

a chnawd yw eu meirch, nid ysbryd;

pan fydd yr ARGLWYDD yn estyn ei law,

fe fagla'r cynorthwywr ac fe syrthia'r sawl a gynorthwyir,

a darfyddant oll gyda'i gilydd.

4Fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf:

“Fel y rhua llew neu lew ifanc uwchben ei ysglyfaeth—

ac er galw lliaws o fugeiliaid yn ei erbyn

nid yw'n dychryn rhag eu gwaedd, nac yn ofni rhag eu twrf—

felly y daw ARGLWYDD y Lluoedd i lawr

i frwydro dros Fynydd Seion a'i bryn.

5Fel yr adar yn hofran uwchben,

felly y bydd ARGLWYDD y Lluoedd yn amddiffyn Jerwsalem;

bydd yn amddiffyn a gwaredu, yn arbed ac achub.”

6Dychwelwch at yr un a adawsoch yn llwyr, blant Israel. 7Oherwydd yn y dydd hwnnw bydd pob un ohonoch yn dirmygu'r eilun arian a'r eilun aur a wnaeth eich dwylo mewn pechod.

8“Syrth Asyria drwy gleddyf, ond nid un dynol,

a chleddyf nad yw'n eiddo meidrolyn fydd yn ei ddifa;

os gallant ffoi rhag y cleddyf,

bydd y gwŷr ifainc yn gwneud llafur gorfod;

9bydd ei gadernid yn pallu gan fraw,

a'i swyddogion yn rhy ofnus i ffoi,”

medd yr ARGLWYDD, sydd â'i dân yn llosgi yn Seion

a'i ffwrn yn Jerwsalem.