Llawenydd wrth Ddychwelyd

1Llawenyched yr anial a'r sychdir,

gorfoledded y diffeithwch, a blodeuo.

2Blodeued fel maes o saffrwn,

a gorfoleddu â llawenydd a chân.

Rhodder gogoniant Lebanon iddo,

mawrhydi Carmel a Saron;

cânt weld gogoniant yr ARGLWYDD,

a mawrhydi ein Duw ni.

3Cadarnhewch y dwylo llesg,

cryfhewch y gliniau gwan;

4dywedwch wrth y pryderus, “Ymgryfhewch, nac ofnwch.

Wele, fe ddisgyn ar Edom,

ar y bobl a ddedfryda35:4 Neu, â thâl Duw. i farn.

5Yna fe agorir llygaid y deillion

a chlustiau'r byddariaid;

6fe lama'r cloff fel hydd,

fe gân tafod y mudan;

tyr dyfroedd allan yn yr anialwch,

ac afonydd yn y diffeithwch;

7bydd y crastir yn llyn,

a'r tir sych yn ffynhonnau byw;

yn y tir garw, lle cyrcha'r siacal,

bydd gweirglodd o gorsennau a brwyn.

8Yno bydd priffordd a ffordd,

a gelwir hi yn ffordd sanctaidd;

ni bydd yr halogedig yn mynd ar hyd-ddi;

bydd yn ffordd i'r pererin,

ac nid i'r cyfeiliorn, i grwydro ar hyd-ddi.

9Ni ddaw llew yno,

ni ddring bwystfil rheibus iddi—

ni cheir y rheini yno.

Ond y rhai a ryddhawyd fydd yn rhodio arni,

10a gwaredigion yr ARGLWYDD fydd yn dychwelyd.

Dônt i Seion dan ganu,

bob un gyda llawenydd tragwyddol;

hebryngir hwy gan lawenydd a gorfoledd,

a bydd gofid a griddfan yn ffoi ymaith.