Gwir Waredydd Israel

1Yn awr, dyma'r hyn a ddywed yr ARGLWYDD

a'th greodd, Jacob, ac a'th luniodd, Israel:

“Paid ag ofni, oherwydd gwaredaf di;

galwaf ar dy enw; eiddof fi ydwyt.

2Pan fyddi'n mynd trwy'r dyfroedd, byddaf gyda thi;

a thrwy'r afonydd, ni ruthrant drosot.

Pan fyddi'n rhodio trwy'r tân, ni'th ddeifir,

a thrwy'r fflamau, ni losgant di.

3Oherwydd myfi, yr ARGLWYDD dy Dduw,

Sanct Israel, yw dy Waredydd;

rhof yr Aifft yn iawn trosot,

Ethiopia a Seba yn gyfnewid amdanat.

4Am dy fod yn werthfawr yn fy ngolwg,

yn ogoneddus, a minnau'n dy garu,

rhof eraill yn gyfnewid amdanat,

a phobloedd am dy einioes.

5Paid ag ofni; yr wyf fi gyda thi.

Dygaf dy had o'r dwyrain,

casglaf di o'r gorllewin;

6gorchmynnaf i'r gogledd, ‘Rho’,

ac i'r de, ‘Paid â dal yn ôl;

tyrd â'm meibion o bell,

a'm merched o eithafoedd byd—

7pob un sydd â'm henw arno,

ac a greais i'm gogoniant,

ac a luniais, ac a wneuthum.’ ”

Tystion i Dduw

8Dygwch allan y bobl sy'n ddall, er bod llygaid ganddynt,

y rhai sy'n fyddar, er bod clustiau ganddynt.

9Y mae'r holl bobl wedi eu casglu ynghyd,

a'r bobloedd wedi eu cynnull.

Pwy yn eu plith a fynega hyn,

a chyhoeddi i ni y pethau gynt?

Gadewch iddynt alw tystion i brofi'r achos,

a gwrando, a dyfarnu ei fod yn wir.

10“Chwi yw fy nhystion,” medd yr ARGLWYDD,

“fy ngwas, a etholais

er mwyn ichwi gael gwybod, a chredu ynof,

a deall mai myfi yw Duw.

Nid oedd duw wedi ei greu o'm blaen,

ac ni fydd yr un ar fy ôl.

11Myfi, myfi yw'r ARGLWYDD;

nid oes waredydd ond myfi.

12Myfi a fu'n mynegi, yn achub ac yn cyhoeddi,

pan nad oedd duw dieithr yn eich plith;

ac yr ydych chwi'n dystion i mi,” medd yr ARGLWYDD,

“mai myfi yw Duw.

13O'r dydd hwn, myfi yw Duw;

ni all neb waredu o'm llaw.

Beth bynnag a wnaf, ni all neb ei ddadwneud.”

14Dyma'r hyn a ddywed yr ARGLWYDD,

eich Gwaredydd, Sanct Israel:

“Er eich mwyn chwi byddaf yn anfon i Fabilon,

ac yn dryllio'r barrau i gyd,

a throi cân y Caldeaid yn wylofain.

15Myfi, yr ARGLWYDD, yw eich Sanct;

creawdwr Israel yw eich brenin.”

16Dyma'r hyn a ddywed yr ARGLWYDD,

a agorodd ffordd yn y môr

a llwybr yn y dyfroedd enbyd;

17a ddug allan gerbyd a march,

byddin a dewrion,

a hwythau'n gorwedd heb neb i'w codi,

yn darfod ac yn diffodd fel llin:

18“Peidiwch â meddwl am y pethau gynt,

peidiwch ag aros gyda'r hen hanes.

19Edrychwch, rwyf yn gwneud peth newydd;

y mae'n tarddu yn awr; oni allwch ei adnabod?

Yn wir, rwy'n gwneud ffordd yn yr anialwch,

ac afonydd yn y diffeithwch.

20Bydd anifeiliaid gwylltion yn fy mawrygu,

y bleiddiaid a'r estrys,

am imi roi dŵr yn yr anialwch

ac afonydd yn y diffeithwch,

er mwyn rhoi dŵr i'm pobl, f'etholedig,

21sef y bobl a luniais i mi fy hun,

iddynt fynegi fy nghlod.

22“Jacob, ni elwaist arnaf fi,

ond blinaist arnaf, Israel.

23Ni ddygaist i mi ddafad yn boethoffrwm,

na'm hanrhydeddu â'th ebyrth;

ni roddais faich bwydoffrwm arnat,

na'th flino am arogldarth.

24Ni phrynaist i mi galamus ag arian,

na'm llenwi â'th ebyrth breision;

ond rhoddaist dy bechodau yn faich arnaf,

blinaist fi â'th gamweddau.

25“Myfi, myfi yw Duw,

sy'n dileu dy droseddau er fy mwyn fy hun,

heb alw i gof dy bechodau.

26Cyhudda fi, dadleuwn â'n gilydd;

gosod dy achos gerbron, iti gael dyfarniad.

27Pechodd dy dad cyntaf,

a chododd d'arweinwyr yn f'erbyn,

28a halogodd dy dywysogion fy nghysegr43:28 Cymh. Groeg. Hebraeg, Halogais dywysogion sanctaidd.;

felly rhoddais Jacob i'w ddinistrio,

ac Israel yn waradwydd.”