Duwiau Babilon

1Crymodd Bel, plygodd Nebo;

ar gefn anifail ac ych y mae eu delwau,

ac aeth y rhain, a fu'n ddyrchafedig,

yn faich ar anifeiliaid blinedig.

2Plygant a chrymant gyda'i gilydd,

ni allant arbed y llwyth,

ond ânt eu hunain i gaethglud.

3“Gwrandewch arnaf fi, dŷ Jacob,

a phawb sy'n weddill o dŷ Israel;

buoch yn faich i mi o'r groth,

ac yn llwyth i mi o'r bru;

4hyd eich henaint, myfi yw Duw,

hyd eich penwynni, mi a'ch cariaf.

Myfi sy'n gwneud, myfi sy'n cludo,

myfi sy'n cario, a myfi sy'n arbed.

5I bwy y'm cyffelybwch? Â phwy y gwnewch fi'n gyfartal?

I bwy y'm cymharwch? Pwy sy'n debyg i mi?

6Y mae'r rhai sy'n gwastraffu aur o'r pwrs,

ac yn arllwys eu harian i glorian,

yn llogi eurych ac yn gwneud duw

i'w addoli ac ymgrymu iddo.

7Codant ef ar eu hysgwydd a'i gario,

gosodant ef yn ei le, ac yno y saif heb symud;

os llefa neb arno, nid yw'n ei ateb,

nac yn ei achub o'i gyfyngder.

8“Cofiwch hyn, ac ystyriwch;

galwch i gof, chwi wrthryfelwyr.

9Cofiwch y pethau gynt, ymhell yn ôl;

oherwydd myfi sydd Dduw, ac nid arall,

yn Dduw heb neb yn debyg i mi.

10Rwyf o'r dechreuad yn mynegi'r diwedd,

ac o'r cychwyn yr hyn oedd heb ei wneud.

Dywedaf, ‘Fe saif fy nghyngor,

a chyflawnaf fy holl fwriad.’

11Galwaf ar aderyn ysglyfaethus o'r dwyrain,

a gŵr a wna fy nghyngor o wlad bell.

Yn wir, lleferais ac fe'i dygaf i ben,

fe'i lluniais ac fe'i gwnaf.

12Gwrandewch arnaf fi, chwi bobl ystyfnig,

chwi sy'n bell oddi wrth gyfiawnder.

13Paraf i'm cyfiawnder nesáu;

nid yw'n bell, ac nid oeda fy iachawdwriaeth.

Rhof iachawdwriaeth yn Seion,

a'm gogoniant i Israel.”