Duw a'r Eilunod

1Clywch y gair a lefarodd yr ARGLWYDD wrthych, dŷ Israel. 2Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:

“Peidiwch â dysgu ffordd y cenhedloedd,

na chael eich dychryn gan arwyddion y nefoedd,

fel y dychrynir y cenhedloedd ganddynt.

3Y mae arferion y bobloedd fel eilun—

pren wedi ei gymynu o'r goedwig,

gwaith dwylo saer â bwyell;

4ac wedi iddynt ei harddu ag arian ac aur,

y maent yn ei sicrhau â morthwyl a hoelion, rhag iddo symud.

5Fel bwgan brain mewn gardd cucumerau, ni all eilunod lefaru;

rhaid eu cludo am na allant gerdded.

Peidiwch â'u hofni; ni allant wneud niwed,

na gwneud da chwaith.”

6Nid oes neb fel tydi, ARGLWYDD; mawr wyt,

mawr yw dy enw mewn nerth.

7Pwy ni'th ofna, Frenin y cenhedloedd?

Hyn sy'n gweddu i ti.

Canys ymhlith holl ddoethion y cenhedloedd,

ac ymysg eu holl deyrnasoedd, nid oes neb fel tydi.

8Y maent bob un yn ddwl ac ynfyd,

wedi eu dysgu gan eilunod o bren!

9Dygir arian gyr o Tarsis, ac aur o Uffas,

gwaith y saer a dwylo'r eurych;

a'u gwisg o ddeunydd fioled a phorffor—

gwaith crefftwyr ydyw i gyd.

10Ond yr ARGLWYDD yw'r gwir Dduw;

ef yw'r Duw byw a'r brenin tragwyddol;

y mae'r ddaear yn crynu rhag ei lid,

ac ni all y cenhedloedd ddioddef ei ddicter.

11Fel hyn y dywedwch wrthynt: “Y duwiau na wnaethant y nefoedd a'r ddaear, fe gânt eu difa o'r ddaear ac oddi tan y nefoedd.”

Emyn Mawl i Dduw

12Gwnaeth ef y ddaear trwy ei nerth,

sicrhaodd y byd trwy ei ddoethineb,

estynnodd y nefoedd trwy ei ddeall.

13Pan rydd ei lais, daw twrf dyfroedd yn y nefoedd,

fe bair godi tarth o eithafoedd y ddaear.

Gwna fellt gyda'r glaw, a dwg allan wyntoedd o'i ystordai.

14Ynfyd yw pob un, a heb wybodaeth.

Cywilyddir pob eurych gan ei eilun,

canys celwydd yw ei ddelwau tawdd,

ac nid oes anadl ynddynt.

15Oferedd ŷnt, a gwaith i'w wawdio;

yn amser eu cosbi fe'u difethir.

16Nid yw Duw Jacob fel y rhain,

oherwydd ef yw lluniwr pob peth,

ac Israel yw ei lwyth dewisol.

ARGLWYDD y Lluoedd yw ei enw.

Y Gaethglud sy'n Dod

17Casgla dy bwn a dos allan o'r wlad,

ti, yr hon sy'n trigo dan warchae.

18Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:

“Dyma fi'n taflu allan drigolion y wlad y tro hwn;

dygaf arnynt gyfyngder, ac fe deimlant hynny.”

19Gwae fi am fy mriw! Y mae fy archoll yn ddwfn,

ond dywedais, “Dyma ofid yn wir, a rhaid i mi ei oddef.”

20Drylliwyd fy mhabell, torrwyd fy rhaffau i gyd;

aeth fy mhlant oddi wrthyf, nid oes neb ohonynt mwy;

nid oes neb a estyn fy mhabell eto, na chodi fy llenni.

21Aeth y bugeiliaid yn ynfyd;

nid ydynt yn ceisio'r ARGLWYDD;

am hynny nid ydynt yn llwyddo, ac y mae eu holl braidd ar wasgar.

22Clyw! Neges! Wele, y mae'n dod!

Cynnwrf mawr o dir y gogledd,

i wneud dinasoedd Jwda yn ddiffeithwch

ac yn drigfa bleiddiaid.

23Gwn, O ARGLWYDD, nad eiddo neb ei ffordd;

ni pherthyn i'r teithiwr drefnu ei gamre.

24Cosba fi, ARGLWYDD, ond mewn barn,

nid yn ôl dy lid, rhag iti fy niddymu.

25Tywallt dy lid ar y cenhedloedd nad ydynt yn dy adnabod,

ac ar y teuluoedd nad ydynt yn galw ar dy enw.

Canys y maent wedi bwyta Jacob,

ei fwyta a'i ddifetha,

ac wedi difodi ei drigfan.