Barn yr ARGLWYDD ar Ammon

1Am yr Ammoniaid, fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:

“Onid oes meibion gan Israel?

Onid oes etifedd iddo?

Pam, ynteu, yr etifeddodd Milcom diriogaeth Gad,

a pham y mae ei bobl yn preswylio yn ninasoedd Israel?

2Am hynny, y mae'r dyddiau yn dod,” medd yr ARGLWYDD,

“y paraf glywed utgorn rhyfel yn erbyn Rabba'r Ammoniaid,

a bydd yn garnedd anghyfannedd,

a llosgir ei phentrefi â thân;

yna difreinia Israel y rhai a'i difreiniodd hi,”

medd yr ARGLWYDD.

3“Uda, Hesbon, oherwydd anrheithiwyd Ai;

gwaeddwch, ferched Rabba,

gwisgwch wregys o sachliain,

galarwch, rhedwch gan rwygo eich cyrff49:3 Felly Aramaeg; cymh. 48:37. Hebraeg, eich cloddiau.;

canys â Milcom i gaethglud

ynghyd â'i offeiriaid a'i benaethiaid.

4Pam yr ymffrosti yn dy ddyffrynnoedd?49:4 Tebygol. Hebraeg, yn y dyffrynnoedd? Dy ddyffryn a lifa.

O ferch anffyddlon, sy'n ymddiried yn ei thrysorau cudd,

ac yn dweud, ‘Pwy a ddaw yn fy erbyn?’

5Yr wyf yn dwyn arswyd arnat,”

medd ARGLWYDD Dduw y Lluoedd,

“rhag pawb sydd o'th amgylch;

fe'ch gyrrir allan, bob un ar ei gyfer,

ac ni bydd neb i gynnull y ffoaduriaid.

6Ac wedi hynny adferaf lwyddiant yr Ammoniaid,” medd yr ARGLWYDD.

Barn yr ARGLWYDD ar Edom

7Am Edom, fel hyn y dywed ARGLWYDD y Lluoedd:

“Onid oes doethineb mwyach yn Teman?

A ddifethwyd cyngor o blith y deallus,

ac a fethodd eu doethineb hwy?

8Ffowch, trowch eich cefn, trigwch mewn cilfachau,

chwi breswylwyr Dedan;

canys dygaf drychineb Esau arno

pan gosbaf ef.

9Pe dôi cynaeafwyr gwin atat,

yn ddiau gadawent loffion grawn;

pe dôi lladron liw nos,

nid ysbeilient ond yr hyn a'u digonai.

10Ond yr wyf fi wedi llwyr ddinoethi Esau;

datguddiais ei fannau cudd,

ac nid oes ganddo unman i ymguddio.

Difethwyd ei blant a'i dylwyth a'i gymdogion,

ac nid ydynt mwyach.

11Gad dy rai amddifaid; fe'u cadwaf yn fyw;

bydded i'th weddwon ymddiried ynof fi.”

12Oherwydd fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; “Wele, y rhai ni ddyfarnwyd iddynt yfed o'r cwpan, bu raid iddynt yfed. A ddihengi di yn ddigerydd? Na wnei, ond bydd raid i tithau yfed. 13Canys tyngais i mi fy hun,” medd yr ARGLWYDD, “y bydd Bosra yn anghyfannedd, yn warth, yn anialwch ac yn felltith, a'i holl ddinasoedd yn ddiffeithwch oesol.”

14Clywais genadwri gan yr ARGLWYDD;

anfonwyd cennad i blith y cenhedloedd:

“Ymgasglwch, dewch yn ei herbyn,

codwch i'r frwydr.

15Canys wele, gwnaf di'n fach ymysg y cenhedloedd,

yn ddirmygedig ymhlith pobloedd.

16Y mae'r arswyd a beraist wedi dy dwyllo;

gwnaeth dy galon yn falch.

Tydi sy'n trigo yn holltau'r graig

ac yn glynu wrth grib y bryniau,

er i ti osod dy nyth cyn uched â'r eryr,

fe'th hyrddiaf i lawr oddi yno,” medd yr ARGLWYDD.

17“Bydd Edom yn anghyfannedd, a phawb sy'n mynd heibio yn arswydo, gan synnu oherwydd ei holl glwyfau. 18Fel pan ddinistriwyd Sodom a Gomorra a'u cymdogion,” medd yr ARGLWYDD, “ni fydd neb yn aros nac yn ymweld â hi. 19Wele, fel llew'n dod i fyny o wlad wyllt yr Iorddonen i'r borfa barhaol, ymlidiaf hwy ymaith yn ddisymwth oddi wrthi. Pwy a ddewisaf i'w osod drosti? Oherwydd pwy sydd fel myfi? Pwy a'm geilw i gyfrif? Pwy yw'r bugail a saif o'm blaen i? 20Am hynny, clywch yr hyn a fwriadodd yr ARGLWYDD yn erbyn Edom, a'i gynlluniau yn erbyn preswylwyr Teman: yn ddiau, fe lusgir ymaith hyd yn oed y lleiaf o'r praidd; yn ddiau, bydd eu porfeydd yn arswydo o'u plegid. 21Fe gryn y ddaear gan sŵn eu cwymp; clywir eu cri wrth y Môr Coch. 22Ie, bydd un yn codi, yn ehedeg fel eryr, ac yn lledu ei adenydd yn erbyn Bosra; a bydd calon cedyrn Edom y dydd hwnnw fel calon gwraig wrth esgor.”

Barn yr ARGLWYDD ar Ddamascus

23Am Ddamascus.

“Gwaradwyddwyd Hamath ac Arpad,

canys clywsant newydd drwg;

cynhyrfir hwy gan bryder,

fel y môr na ellir ei dawelu.

24Llesgaodd Damascus, a throdd i ffoi;

goddiweddodd dychryn hi,

a gafaelodd cryndod a gwasgfa ynddi fel mewn gwraig wrth esgor.

25Mor wrthodedig49:25 Felly Fwlgat. Hebraeg, anwrthodedig. yw dinas moliant,

caer llawenydd49:25 Felly Groeg. Hebraeg, fy llawenydd.!

26Am hynny fe syrth ei gwŷr ifainc yn ei heolydd, a dinistrir ei holl filwyr y dydd hwnnw,” medd ARGLWYDD y Lluoedd.

27“Mi gyneuaf dân ym mur Damascus,

ac fe ddifa lysoedd Ben-hadad.”

Barn ar Dylwyth Cedar a Dinas Hasor

28Am Cedar, a theyrnasoedd Hasor, y rhai a drawyd gan Nebuchadnesar brenin Babilon, fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:

“Codwch, esgynnwch yn erbyn Cedar;

anrheithiwch bobl y dwyrain.

29Cymerir ymaith eu pebyll a'u diadellau,

llenni eu pebyll, a'u celfi i gyd;

dygir eu camelod oddi arnynt,

a bloeddir wrthynt, ‘Dychryn ar bob llaw!’

30Ffowch, rhedwch ymhell; trigwch mewn cilfachau,

chwi breswylwyr Hasor,” medd yr ARGLWYDD;

“oherwydd gwnaeth Nebuchadnesar brenin Babilon gynllwyn,

a lluniodd gynllun yn eich erbyn.

31Codwch, esgynnwch yn erbyn y genedl ddiofal,

sy'n byw'n ddiogel,” medd yr ARGLWYDD,

“heb ddorau na barrau iddi,

a'i phobl yn byw iddynt eu hunain.

32Bydd eu camelod yn anrhaith,

a'u minteioedd anifeiliaid yn ysbail;

gwasgaraf tua phob gwynt

y rhai sydd â'u talcennau'n foel;

o bob cyfeiriad dygaf arnynt eu dinistr,” medd yr ARGLWYDD.

33“Bydd Hasor yn gynefin siacaliaid,

ac yn anghyfannedd byth;

ni fydd neb yn byw ynddi,

nac unrhyw un yn aros yno.”

Barn yr ARGLWYDD ar Elam

34Dyma air yr ARGLWYDD, a ddaeth at y proffwyd Jeremeia am Elam, yn nechrau teyrnasiad Sedeceia brenin Jwda: 35“Fel hyn y dywed ARGLWYDD y Lluoedd:

‘Yr wyf am dorri bwa Elam,

eu cadernid pennaf hwy.

36Dygaf ar Elam bedwar gwynt, o bedwar cwr y nefoedd;

gwasgaraf hwy tua'r holl wyntoedd hyn;

ni bydd cenedl na ddaw ffoaduriaid Elam ati.

37Canys gyrraf ar Elam ofn o flaen eu gelynion

ac o flaen y rhai sy'n ceisio'u heinioes;

dygaf arnynt ddinistr, sef angerdd fy nigofaint,’ medd yr ARGLWYDD.

‘Gyrraf y cleddyf ar eu hôl,

nes i mi eu llwyr ddifetha.

38A gosodaf fy ngorseddfainc yn Elam,

a difa oddi yno y brenin a'r swyddogion,’ medd yr ARGLWYDD.

39“Ond yn y dyddiau diwethaf mi adferaf lwyddiant Elam,” medd yr ARGLWYDD.