Datganiad Job

1Aeth Job ymlaen â'i ddadl, gan ddweud:

2“O na byddwn fel yn yr amser gynt,

yn y dyddiau pan oedd Duw yn fy ngwarchod,

3pan wnâi i'w lamp oleuo uwch fy mhen,

a minnau'n rhodio wrth ei goleuni trwy'r tywyllwch;

4pan oeddwn yn nyddiau f'anterth,

a Duw'n cysgodi dros fy nhrigfan;

5pan oedd yr Hollalluog yn parhau gyda mi,

a'm plant o'm cwmpas.

6Gallwn olchi fy nghamau mewn llaeth,

ac yr oedd y graig yn tywallt ffrydiau o olew imi.

7“Awn allan i borth y ddinas,

ac eisteddwn yn fy sedd ar y sgwâr;

8a phan welai'r llanciau fi, cilient,

a chodai'r hynafgwyr ar eu traed;

9peidiai'r arweinwyr â llefaru,

a rhoddent eu llaw ar eu genau;

10tawai siarad y pendefigion,

a glynai eu tafod wrth daflod eu genau.

11“Pan glywai clust, galwai fi'n ddedwydd,

a phan welai llygad, canmolai fi;

12oherwydd gwaredwn y tlawd a lefai,

a'r amddifad a'r diymgeledd.

13Bendith yr un ar ddarfod amdano a ddôi arnaf,

a gwnawn i galon y weddw lawenhau.

14Gwisgwn gyfiawnder fel dillad amdanaf;

yr oedd fy marn fel mantell a thwrban.

15Yr oeddwn yn llygaid i'r dall,

ac yn draed i'r cloff.

16Yr oeddwn yn dad i'r tlawd,

a chwiliwn i achos y sawl nad adwaenwn.

17Drylliwn gilddannedd yr anghyfiawn,

a pheri iddo ollwng yr ysglyfaeth o'i enau.

18Yna dywedais, ‘Byddaf farw yn f'anterth,

a'm dyddiau mor niferus â'r tywod,

19a'm gwreiddiau yn ymestyn at y dyfroedd,

a'r gwlith yn aros drwy'r nos ar fy mrigau,

20a'm hanrhydedd o hyd yn iraidd,

a'm bwa yn adnewyddu yn fy llaw.’

21“Gwrandawai pobl arnaf,

a disgwylient yn ddistaw am fy nghyngor.

22Wedi imi lefaru, ni ddywedent air;

diferai fy ngeiriau arnynt.

23Disgwylient wrthyf fel am y glaw,

ac agorent eu genau fel am law y gwanwyn.

24Pan wenwn arnynt, oni chaent hyder?

A phan lewyrchai fy wyneb, ni fyddent brudd.

25Dewiswn eu ffordd iddynt, ac eistedd yn ben arnynt;

eisteddwn fel brenin yng nghanol ei lu,

fel un yn cysuro'r galarus.”