Y Cylch Areithio Cyntaf

4:1—14:22

1Yna atebodd Eliffas y Temaniad:

2“Os mentra rhywun lefaru wrthyt, a golli di dy amynedd?

Eto pwy a all atal geiriau?

3Wele, buost yn cynghori llawer

ac yn nerthu'r llesg eu dwylo;

4cynhaliodd dy eiriau'r rhai sigledig,

a chadarnhau'r gliniau gwan.

5Ond yn awr daeth adfyd arnat ti, a chymeraist dramgwydd;

cyffyrddodd â thi, ac yr wyt mewn helbul.

6Onid yw dy dduwioldeb yn hyder i ti,

ac uniondeb dy fywyd yn obaith?

7Ystyria'n awr, pwy sydd wedi ei ddifetha ac yntau'n ddieuog,

a phwy o'r uniawn sydd wedi ei dorri i lawr?

8Fel hyn y gwelais i: y rhai sy'n aredig helbul

ac yn hau gorthrymder, hwy sy'n ei fedi.

9Difethir hwy gan anadl Duw,

a darfyddant wrth chwythiad ei ffroenau.

10Peidia rhu'r llew a llais y llew cryf;

pydra dannedd y llewod ifanc.

11Bydd farw'r hen lew o eisiau ysglyfaeth,

a gwneir yn amddifad genawon y llewes.

12‘Daeth gair ataf fi yn ddirgel;

daliodd fy nghlust sibrwd ohono

13yn y cynnwrf a ddaw gyda gweledigaethau'r nos,

pan ddaw trymgwsg ar bawb.’

14Daeth dychryn a chryndod arnaf,

a chynhyrfu fy holl esgyrn.

15Llithrodd awel heibio i'm hwyneb,

a gwnaeth i flew fy nghorff sefyll.

16Safodd yn llonydd, ond ni allwn ddirnad beth oedd;

yr oedd ffurf o flaen fy llygaid;

bu distawrwydd, yna clywais lais:

17‘A yw meidrol yn fwy cyfiawn na Duw,

ac yn burach na'i Wneuthurwr?

18Os nad yw Duw'n ymddiried yn ei weision,

ac os yw'n cyhuddo'i angylion o gamwedd,

19beth, ynteu, am y rhai sy'n trigo mewn tai o glai,

a'u sylfeini mewn pridd,

y rhai a falurir yn gynt na gwyfyn?

20Torrir hwy i lawr rhwng bore a hwyr,

llwyr ddifethir hwy, heb neb yn sylwi.

21Pan ddatodir llinyn eu pabell,

oni fyddant farw heb ddoethineb?’ ”