1Yna atebodd Bildad y Suhiad:

2“Am ba hyd y lleferi fel hyn,

a chymaint o ymffrost yn dy eiriau?

3A yw Duw yn gwyrdroi barn?

A yw'r Hollalluog yn gwyro cyfiawnder?

4Pan bechodd dy feibion yn ei erbyn,

fe'u trosglwyddodd i afael eu trosedd.

5Os ceisi di Dduw yn ddyfal,

ac ymbil ar yr Hollalluog,

6ac os wyt yn bur ac uniawn,

yna fe wylia ef drosot,

a'th adfer i'th safle o gyfiawnder.

7Pe byddai dy ddechreuad yn fychan,

byddai dy ddiwedd yn fawr.

8“Yn awr gofyn i'r oes a fu,

ac ystyria'r hyn a ganfu'r hynafiaid.

9Canys nid ydym ni ond er doe, ac anwybodus ŷm,

a chysgod yw ein dyddiau ar y ddaear.

10Oni fyddant hwy'n dy hyfforddi, a mynegi wrthyt,

a rhoi atebion deallus?

11A dyf brwyn lle nad oes cors?

A ffynna hesg heb ddŵr?

12Er eu bod yn ir a heb eu torri,

eto gwywant yn gynt na'r holl blanhigion.

13Felly y mae tynged8:13 Felly Groeg. Hebraeg, llwybrau. yr holl rai sy'n anghofio Duw,

ac y derfydd gobaith yr annuwiol.

14Edau frau yw ei hyder,

a'i ymffrost fel gwe'r pryf copyn.

15Pwysa ar ei dŷ, ond ni saif;

cydia ynddo, ond ni ddeil.

16Bydd yn ir yn llygad yr haul,

yn estyn ei frigau dros yr ardd;

17ymbletha'i wraidd dros y pentwr cerrig,

a daw i'r golwg rhwng y meini.

18Ond os diwreiddir ef o'i le,

fe'i gwedir: ‘Ni welais di’.

19Gwywo felly yw ei natur;

ac yna tyf un arall o'r pridd.

20“Wele, ni wrthyd Duw yr uniawn,

ac ni chydia yn llaw y drygionus.

21Lleinw eto dy enau â chwerthin,

a'th wefusau â gorfoledd.

22Gwisgir dy elynion â gwarth,

a diflanna pabell y drygionus.”