1Atebodd Job:

2“Gwn yn sicr fod hyn yn wir,

na all neb ei gyfiawnhau ei hun gyda Duw.

3Os myn ymryson ag ef,

nid etyb ef unwaith mewn mil.

4Y mae'n ddoeth a chryf;

pwy a ystyfnigodd yn ei erbyn yn llwyddiannus?

5Y mae'n symud mynyddoedd heb iddynt wybod,

ac yn eu dymchwel yn ei lid.

6Y mae'n ysgwyd y ddaear o'i lle,

a chryna'i cholofnau.

7Y mae'n gorchymyn i'r haul beidio â chodi,

ac yn gosod sêl ar y sêr.

8Taenodd y nefoedd ei hunan,

a sathrodd grib y môr.

9Creodd yr Arth ac Orion,

Pleiades a chylch Sêr y De.

10Gwna weithredoedd mawr ac anchwiliadwy,

a rhyfeddodau dirifedi.

11“Pan â heibio imi, nis gwelaf,

a diflanna heb i mi ddirnad.

12Os cipia, pwy a'i rhwystra?

Pwy a ddywed wrtho, ‘Beth a wnei?’?

13Ni thry Duw ei lid ymaith;

ymgreinia cynorthwywyr Rahab wrth ei draed.

14Pa faint llai yr atebwn i ef,

a dadlau gair am air ag ef?

15Hyd yn oed pe byddwn gyfiawn, ni'm hatebid9:15 Felly Groeg. Hebraeg, nid atebwn.,

dim ond ymbil am drugaredd gan fy marnwr.

16Pe gwysiwn ef ac yntau'n ateb,

ni chredwn y gwrandawai arnaf.

17Canys heb reswm y mae'n fy nryllio,

ac yn amlhau f'archollion yn ddiachos.

18Nid yw'n rhoi cyfle imi gymryd fy anadl,

ond y mae'n fy llenwi â chwerwder.

19“Os cryfder a geisir, wele ef yn gryf;

os barn, pwy a'i geilw i drefn9:19 Felly Groeg. Hebraeg, a'm geilw.?

20Pe bawn gyfiawn, condemniai fi â'm geiriau fy hun;

pe bawn ddi-fai, dangosai imi gyfeiliorni.

21Di-fai wyf, ond nid wyf yn malio amdanaf fy hun;

yr wyf yn ffieiddio fy mywyd.

22Yr un dynged sydd i bawb; am hynny dywedaf

ei fod ef yn difetha'r di-fai a'r drygionus.

23Os dinistr a ladd yn ddisymwth,

fe chwardd am drallod y diniwed.

24Os rhoddir gwlad yng ngafael y drygionus,

fe daena orchudd tros wyneb ei barnwyr.

Os nad ef, pwy yw?9:24 Y Fersiynau heb Os… yw?

25“Y mae fy nyddiau'n gyflymach na rhedwr;

y maent yn diflannu heb weld daioni.

26Y maent yn gwibio fel llongau o frwyn,

fel eryr yn disgyn ar gelain.

27Os dywedaf, ‘Anghofiaf fy nghwyn,

newidiaf fy mhryd a byddaf lawen’,

28eto arswydaf rhag fy holl ofidiau;

gwn na'm hystyri'n ddieuog.

29A bwrw fy mod yn euog,

pam y llafuriaf yn ofer?

30Os ymolchaf â sebon,

a golchi fy nwylo â soda,

31yna tefli fi i'r ffos,

a gwna fy nillad fi'n ffiaidd.

32“Nid dyn yw ef fel fi, fel y gallaf ei ateb,

ac y gallwn ddod ynghyd i ymgyfreithio.

33O na fyddai un i dorri'r ddadl rhyngom,

ac i osod ei law arnom ein dau,

34fel y symudai ei wialen oddi arnaf,

ac fel na'm dychrynid gan ei arswyd!

35Yna llefarwn yn eofn.

Ond nid felly y caf fy hun.”