1Pam, ARGLWYDD, y sefi draw,

ac ymguddio yn amser cyfyngder?

2Y mae'r drygionus yn ei falchder yn ymlid yr anghenus;

dalier ef yn y cynlluniau a ddyfeisiodd.

3Oherwydd ymffrostia'r drygionus yn ei chwant ei hun,

ac y mae'r barus yn melltithio ac yn dirmygu'r ARGLWYDD.

4Nid yw'r drygionus ffroenuchel yn ei geisio,

nid oes lle i Dduw yn ei holl gynlluniau.

5Troellog yw ei ffyrdd bob amser,

y mae dy farnau di y tu hwnt iddo;

ac am ei holl elynion, fe'u dirmyga.

6Fe ddywed ynddo'i hun, “Ni'm symudir;

trwy'r cenedlaethau ni ddaw niwed ataf.”

7Y mae ei enau'n llawn melltith, twyll a thrais;

y mae cynnen a drygioni dan ei dafod.

8Y mae'n aros mewn cynllwyn yn y pentrefi,

ac yn lladd y diniwed yn y dirgel;

gwylia ei lygaid am yr anffodus.

9Llecha'n ddirgel fel llew yn ei ffau;

llecha er mwyn llarpio'r truan,

ac fe'i deil trwy ei dynnu i'w rwyd;

10caiff ei ysigo a'i ddarostwng ganddo,

ac fe syrthia'r anffodus i'w grafangau.

11Dywed yntau ynddo'i hun, “Anghofiodd Duw,

cuddiodd ei wyneb ac ni wêl ddim.”

12Cyfod, ARGLWYDD; O Dduw, cod dy law;

nac anghofia'r anghenus.

13Pam y mae'r drygionus yn dy ddirmygu, O Dduw,

ac yn tybio ynddo'i hun nad wyt yn galw i gyfrif?

14Ond yn wir, yr wyt yn edrych ar helynt a gofid,

ac yn sylwi er mwyn ei gymryd yn dy law;

arnat ti y dibynna'r anffodus,

ti sydd wedi cynorthwyo'r amddifad.

15Dryllia nerth y drygionus a'r anfad;

chwilia am ei ddrygioni nes ei ddihysbyddu.

16Y mae'r ARGLWYDD yn frenin byth bythoedd;

difethir y cenhedloedd o'i dir.

17Clywaist, O ARGLWYDD, ddyhead yr anghenus;

yr wyt yn cryfhau eu calon wrth wrando arnynt,

18yn gweinyddu barn i'r amddifad a'r gorthrymedig,

rhag i feidrolion beri ofn mwyach.