1Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD.

O ARGLWYDD fy Nuw, mawr iawn wyt ti;

yr wyt wedi dy wisgo ag ysblander ac anrhydedd,

2a'th orchuddio â goleuni fel mantell.

Yr wyt yn taenu'r nefoedd fel pabell,

3yn gosod tulathau dy balas ar y dyfroedd,

yn cymryd y cymylau'n gerbyd,

yn marchogaeth ar adenydd y gwynt,

4yn gwneud y gwyntoedd yn negeswyr,

a'r fflamau tân yn weision.

5Gosodaist y ddaear ar ei sylfeini,

fel na fydd yn symud byth bythoedd;

6gwnaethost i'r dyfnder ei gorchuddio fel dilledyn,

ac y mae dyfroedd yn sefyll goruwch y mynyddoedd.

7Gan dy gerydd di fe ffoesant,

gan sŵn dy daranau ciliasant draw,

8a chodi dros fynyddoedd a disgyn i'r dyffrynnoedd,

i'r lle a bennaist ti iddynt;

9rhoist iddynt derfyn nad ydynt i'w groesi,

rhag iddynt ddychwelyd a gorchuddio'r ddaear.

10Yr wyt yn gwneud i ffynhonnau darddu mewn hafnau,

yn gwneud iddynt lifo rhwng y mynyddoedd;

11rhônt ddiod i holl fwystfilod y maes,

a chaiff asynnod gwyllt eu disychedu;

12y mae adar y nefoedd yn nythu yn eu hymyl,

ac yn trydar ymysg y canghennau.

13Yr wyt yn dyfrhau'r mynyddoedd o'th balas;

digonir y ddaear trwy dy ddarpariaeth.

14Yr wyt yn gwneud i'r gwellt dyfu i'r gwartheg,

a phlanhigion at wasanaeth pobl,

i ddwyn allan fwyd o'r ddaear,

15a gwin i lonni calonnau pobl,

olew i ddisgleirio'u hwynebau,

a bara i gynnal eu calonnau.

16Digonir y coedydd cryfion104:16 Neu, coedydd yr ARGLWYDD.,

y cedrwydd Lebanon a blannwyd,

17lle mae'r adar yn nythu,

a'r ciconia yn cartrefu yn eu brigau.

18Y mae'r mynyddoedd uchel ar gyfer geifr,

ac y mae'r clogwyni yn lloches i'r brochod.

19Yr wyt yn gwneud i'r lleuad nodi'r tymhorau,

ac i'r haul wybod pryd i fachlud.

20Trefnaist dywyllwch, fel bod nos,

a holl anifeiliaid y goedwig yn ymlusgo allan,

21gyda'r llewod ifanc yn rhuo am ysglyfaeth,

ac yn ceisio eu bwyd oddi wrth Dduw.

22Ond pan gyfyd yr haul, y maent yn mynd ymaith,

ac yn gorffwyso yn eu ffeuau.

23A daw pobl allan i weithio,

ac at eu llafur hyd yr hwyrnos.

24Mor niferus yw dy weithredoedd, O ARGLWYDD!

Gwnaethost y cyfan mewn doethineb;

y mae'r ddaear yn llawn o'th greaduriaid.

25Dyma'r môr mawr a llydan,

gydag ymlusgiaid dirifedi

a chreaduriaid bach a mawr.

26Arno y mae'r llongau yn tramwyo,

a Lefiathan, a greaist i chwarae ynddo.

27Y mae'r cyfan ohonynt yn dibynnu arnat ti

i roi iddynt eu bwyd yn ei bryd.

28Pan roddi iddynt, y maent yn ei gasglu ynghyd;

pan agori dy law, cânt eu diwallu'n llwyr.

29Ond pan guddi dy wyneb, fe'u drysir;

pan gymeri eu hanadl, fe ddarfyddant,

a dychwelyd i'r llwch.

30Pan anfoni dy anadl, cânt eu creu,

ac yr wyt yn adnewyddu wyneb y ddaear.

31Bydded gogoniant yr ARGLWYDD dros byth,

a bydded iddo lawenhau yn ei weithredoedd.

32Pan yw'n edrych ar y ddaear, y mae'n crynu;

pan yw'n cyffwrdd â'r mynyddoedd, y maent yn mygu.

33Canaf i'r ARGLWYDD tra byddaf byw,

rhof foliant i Dduw tra byddaf.

34Bydded fy myfyrdod yn gymeradwy ganddo;

yr wyf yn llawenhau yn yr ARGLWYDD.

35Bydded i'r pechaduriaid ddarfod o'r tir,

ac na fydded y drygionus mwyach.

Fy enaid, bendithia'r ARGLWYDD.

Molwch yr ARGLWYDD.