Cân Esgyniad.

1O ARGLWYDD, cofia am Ddafydd

yn ei holl dreialon,

2fel y bu iddo dyngu i'r ARGLWYDD

ac addunedu i Un Cadarn Jacob,

3“Nid af i mewn i'r babell y trigaf ynddi,

nac esgyn i'r gwely y gorffwysaf arno;

4ni roddaf gwsg i'm llygaid

na hun i'm hamrannau,

5nes imi gael lle i'r ARGLWYDD

a thrigfan i Un Cadarn Jacob.”

6Wele, clywsom amdani yn Effrata,

a chawsom hi ym meysydd y coed.

7“Awn i mewn i'w drigfan

a phlygwn wrth ei droedfainc.

8Cyfod, ARGLWYDD, a thyrd i'th orffwysfa,

ti ac arch dy nerth.

9Bydded dy offeiriaid wedi eu gwisgo â chyfiawnder,

a bydded i'th ffyddloniaid orfoleddu.”

10Er mwyn Dafydd dy was,

paid â throi oddi wrth wyneb dy eneiniog.

11Tyngodd yr ARGLWYDD i Ddafydd

adduned sicr na thry oddi wrthi:

“O ffrwyth dy gorff

y gosodaf un ar dy orsedd.

12Os ceidw dy feibion fy nghyfamod,

a'r tystiolaethau a ddysgaf iddynt,

bydd eu meibion hwythau hyd byth

yn eistedd ar dy orsedd.”

13Oherwydd dewisodd yr ARGLWYDD Seion,

a'i chwennych yn drigfan iddo:

14“Dyma fy ngorffwysfa am byth;

yma y trigaf am imi ei dewis.

15Bendithiaf hi â digonedd o ymborth,

a digonaf ei thlodion â bara.

16Gwisgaf ei hoffeiriaid ag iachawdwriaeth,

a bydd ei ffyddloniaid yn gorfoleddu.

17Yno y gwnaf i gorn dyfu i Ddafydd;

darperais lamp i'm heneiniog.

18Gwisgaf ei elynion â chywilydd,

ond ar ei ben ef y bydd coron ddisglair.”