Mascîl. I Ddafydd, pan oedd yn yr ogof. Gweddi.

1Gwaeddaf yn uchel ar yr ARGLWYDD,

ymbiliaf yn uchel ar yr ARGLWYDD.

2Arllwysaf fy nghwyn o'i flaen,

a mynegaf fy nghyfyngder yn ei bresenoldeb.

3Pan yw fy ysbryd yn pallu,

yr wyt ti'n gwybod fy llwybr.

Ar y llwybr a gerddaf

y maent wedi cuddio magl.

4Edrychaf i'r dde, a gweld

nad oes neb yn gyfaill imi;

nid oes dihangfa imi,

na neb yn malio amdanaf.

5Gwaeddais arnat ti, O ARGLWYDD;

dywedais, “Ti yw fy noddfa,

a'm rhan yn nhir y rhai byw.”

6Gwrando ar fy nghri,

oherwydd fe'm darostyngwyd yn isel;

gwared fi oddi wrth fy erlidwyr,

oherwydd y maent yn gryfach na mi.

7Dwg fi allan o'm caethiwed,

er mwyn imi glodfori dy enw.

Bydd y rhai cyfiawn yn tyrru ataf

pan fyddi di yn dda wrthyf.