I'r Cyfarwyddwr: Salm. I Ddafydd.

1Y mae'r nefoedd yn adrodd gogoniant Duw,

a'r ffurfafen yn mynegi gwaith ei ddwylo.

2Y mae dydd yn llefaru wrth ddydd,

a nos yn cyhoeddi gwybodaeth wrth nos.

3Nid oes iaith na geiriau ganddynt,

ni chlywir eu llais;

4eto fe â eu sain allan drwy'r holl ddaear

a'u lleferydd hyd eithafoedd byd.

Ynddynt gosododd babell i'r haul,

5sy'n dod allan fel priodfab o'i ystafell,

yn llon fel campwr yn barod i redeg cwrs.

6O eithaf y nefoedd y mae'n codi,

a'i gylch hyd yr eithaf arall;

ac nid oes dim yn cuddio rhag ei wres.

7Y mae cyfraith yr ARGLWYDD yn berffaith,

yn adfywio'r enaid;

y mae tystiolaeth yr ARGLWYDD yn sicr,

yn gwneud y syml yn ddoeth;

8y mae deddfau'r ARGLWYDD yn gywir,

yn llawenhau'r galon;

y mae gorchymyn yr ARGLWYDD yn bur,

yn goleuo'r llygaid;

9y mae ofn yr ARGLWYDD yn lân,

yn para am byth;

y mae barnau'r ARGLWYDD yn wir,

yn gyfiawn bob un.

10Mwy dymunol ydynt nag aur,

na llawer o aur coeth,

a melysach na mêl,

ac na diferion diliau mêl.

11Trwyddynt hwy hefyd rhybuddir fi,

ac o'u cadw y mae gwobr fawr.

12Pwy sy'n dirnad ei gamgymeriadau?

Glanha fi oddi wrth fy meiau cudd.

13Cadw dy was oddi wrth bechodau beiddgar,

rhag iddynt gael y llaw uchaf arnaf.

Yna byddaf yn ddifeius,

ac yn ddieuog o bechod mawr.

14Bydded geiriau fy ngenau'n dderbyniol gennyt,

a myfyrdod fy nghalon yn gymeradwy i ti,

O ARGLWYDD, fy nghraig a'm prynwr.