1Pam y mae'r cenhedloedd yn terfysgu

a'r bobloedd yn cynllwyn yn ofer?

2Y mae brenhinoedd y ddaear yn barod,

a'r llywodraethwyr yn ymgynghori â'i gilydd

yn erbyn yr ARGLWYDD a'i eneiniog:

3“Gadewch inni ddryllio eu rhwymau,

a thaflu ymaith eu rheffynnau.”

4Fe chwardd yr un sy'n eistedd yn y nefoedd;

y mae'r Arglwydd yn eu gwatwar.

5Yna fe lefara wrthynt yn ei lid

a'u dychryn yn ei ddicter:

6“Yr wyf fi wedi gosod fy mrenin

ar Seion, fy mynydd sanctaidd.”

7Adroddaf am ddatganiad yr ARGLWYDD.

Dywedodd wrthyf, “Fy mab wyt ti,

myfi a'th genhedlodd di heddiw;

8gofyn, a rhoddaf iti'r cenhedloedd yn etifeddiaeth,

ac eithafoedd daear yn eiddo iti;

9fe'u drylli â gwialen haearn

a'u malurio fel llestr pridd.”

10Yn awr, frenhinoedd, byddwch ddoeth;

farnwyr y ddaear, cymerwch gyngor;

11gwasanaethwch yr ARGLWYDD mewn ofn,

mewn cryndod cusanwch ei draed,2:11 Tebygol. Hebraeg, a llawenhewch mewn cryndod. 12 Cusanwch y mab.

12rhag iddo ffromi ac i chwi gael eich difetha;

oherwydd fe gyneua ei lid mewn dim.

Gwyn eu byd y rhai sy'n llochesu ynddo.