I'r Cyfarwyddwr: Salm. I Ddafydd.

1O ARGLWYDD, fe lawenycha'r brenin yn dy nerth;

mor fawr yw ei orfoledd yn dy waredigaeth!

2Rhoddaist iddo ddymuniad ei galon,

ac ni wrthodaist iddo ddeisyfiad ei wefusau.

Sela

3Daethost i'w gyfarfod â bendithion daionus,

a rhoi coron o aur coeth ar ei ben.

4Am fywyd y gofynnodd iti, ac fe'i rhoddaist iddo—

hir ddyddiau byth bythoedd.

5Mawr yw ei ogoniant oherwydd dy waredigaeth;

yr wyt yn rhoi iddo ysblander ac anrhydedd,

6yr wyt yn rhoi bendithion iddo dros byth

ac yn ei lawenhau â gorfoledd dy bresenoldeb.

7Y mae'r brenin yn ymddiried yn yr ARGLWYDD,

ac oherwydd ffyddlondeb y Goruchaf nis symudir.

8Caiff dy law afael ar dy holl elynion,

a'th ddeheulaw ar y rhai sy'n dy gasáu.

9Byddi'n eu gwneud fel ffwrnais danllyd pan ymddangosi;

bydd yr ARGLWYDD yn eu difa yn ei lid,

a'r tân yn eu hysu.

10Byddi'n dinistrio'u hepil oddi ar y ddaear,

a'u plant o blith y ddynolryw.

11Yr oeddent yn bwriadu drwg yn d'erbyn,

ac yn cynllunio niwed heb lwyddo;

12oherwydd byddi di'n gwneud iddynt ffoi,

ac yn anelu at eu hwynebau â'th fwa.

13Dyrchafa, ARGLWYDD, yn dy nerth!

Cawn ganu a'th ganmol am dy gryfder!