I'r Cyfarwyddwr: ar Golomen y Derw Pell. Michtam. I Ddafydd, pan ddaliodd y Philistiaid ef yn Gath.

1Bydd drugarog wrthyf, O Dduw,

oherwydd y mae pobl yn gwasgu arnaf,

ac ymosodwyr yn fy ngorthrymu drwy'r dydd;

2y mae fy ngelynion yn gwasgu arnaf drwy'r dydd,

a llawer yw'r rhai sy'n ymladd yn f'erbyn.

3Cod fi i fyny56:3 Tebygol. Hebraeg, O Uchder ar ddiwedd yr adn. flaenorol. yn nydd fy ofn;

yr wyf yn ymddiried ynot ti.

4Yn Nuw, yr un y molaf ei air,

yn Nuw yr wyf yn ymddiried heb ofni;

beth a all pobl ei wneud imi?

5Trwy'r dydd y maent yn ystumio fy ngeiriau,

ac y mae eu holl fwriadau i'm drygu.

6Ymgasglant56:6 Felly Fersiynau. Hebraeg, Codant derfysg. at ei gilydd a llechu,

ac y maent yn gwylio fy nghamre.

7Fel y disgwyliant am fy mywyd,

tâl iddynt56:7 Tebygol. Hebraeg, gwareda hwy. am eu trosedd;

yn dy ddig, O Dduw, darostwng bobloedd.

8Yr wyt ti wedi cofnodi fy ocheneidiau,

ac wedi costrelu fy nagrau—

onid ydynt yn dy lyfr?

9Yna troir fy ngelynion yn eu hôl

yn y dydd y galwaf arnat.

Hyn a wn: fod Duw o'm tu.

10Yn Nuw, yr un y molaf ei air,

yn yr ARGLWYDD, y molaf ei air,

11yn Nuw yr wyf yn ymddiried heb ofni;

beth a all pobl ei wneud imi?

12Gwneuthum addunedau i ti, O Dduw;

fe'u talaf i ti ag offrymau diolch.

13Oherwydd gwaredaist fy mywyd rhag angau,

a'm camau, yn wir, rhag llithro,

er mwyn imi rodio gerbron Duw

yng ngoleuni'r bywyd.