Salm. I Ddafydd, pan oedd yn anialwch Jwda.

1O Dduw, ti yw fy Nuw, fe'th geisiaf di;

y mae fy enaid yn sychedu amdanat,

a'm cnawd yn dihoeni o'th eisiau,

fel tir sych a diffaith heb ddŵr.

2Fel hyn y syllais arnat yn y cysegr,

a gweld dy rym a'th ogoniant.

3Y mae dy ffyddlondeb yn well na bywyd;

am hynny bydd fy ngwefusau'n dy foliannu.

4Fel hyn y byddaf yn dy fendithio trwy fy oes,

ac yn codi fy nwylo mewn gweddi yn dy enw.

5Caf fy nigoni, fel pe ar fêr a braster,

a moliannaf di â gwefusau llawen.

6Pan gofiaf di ar fy ngwely,

a myfyrio amdanat yng ngwyliadwriaethau'r nos—

7fel y buost yn gymorth imi,

ac fel yr arhosais63:7 Tebygol. Hebraeg, y gorfoleddais. yng nghysgod dy adenydd—

8bydd fy enaid yn glynu wrthyt;

a bydd dy ddeheulaw yn fy nghynnal.

9Ond am y rhai sy'n ceisio difetha fy mywyd,

byddant hwy'n suddo i ddyfnderau'r ddaear;

10fe'u tynghedir i fin y cleddyf,

a byddant yn ysglyfaeth i lwynogod.

11Ond bydd y brenin yn llawenhau yn Nuw,

a bydd pawb sy'n tyngu iddo ef yn gorfoleddu,

oherwydd caeir safnau'r rhai celwyddog.