1Y mae'r sawl sy'n byw yn lloches y Goruchaf,

ac yn aros yng nghysgod yr Hollalluog,

2yn dweud wrth yr ARGLWYDD, “Fy noddfa a'm caer,

fy Nuw, yr un yr ymddiriedaf ynddo.”

3Oherwydd bydd ef yn dy waredu o fagl heliwr,

ac oddi wrth bla difaol;

4bydd yn cysgodi drosot â'i esgyll,

a chei nodded dan ei adenydd;

bydd ei wirionedd yn darian a bwcled.

5Ni fyddi'n ofni rhag dychryn y nos,

na rhag saeth yn hedfan yn y dydd,

6rhag pla sy'n tramwyo yn y tywyllwch,

na rhag dinistr sy'n difetha ganol dydd.

7Er i fil syrthio wrth dy ochr,

a deng mil ar dy ddeheulaw,

eto ni chyffyrddir â thi.

8Ni fyddi ond yn edrych â'th lygaid

ac yn gweld tâl y drygionus.

9Ond i ti, bydd yr ARGLWYDD yn noddfa;

gwnaethost y Goruchaf yn amddiffynfa91:9 Felly Fersiynau. Hebraeg, yn breswylfa.;

10ni ddigwydd niwed i ti,

ac ni ddaw pla yn agos i'th babell.

11Oherwydd rhydd orchymyn i'w angylion

i'th gadw yn dy holl ffyrdd;

12byddant yn dy godi ar eu dwylo

rhag iti daro dy droed yn erbyn carreg.

13Byddi'n troedio ar y llew a'r asb,

ac yn sathru'r llew ifanc a'r sarff.

14“Am iddo lynu wrthyf, fe'i gwaredaf;

fe'i diogelaf am ei fod yn adnabod fy enw.

15Pan fydd yn galw arnaf, fe'i hatebaf;

byddaf fi gydag ef mewn cyfyngder,

gwaredaf ef a'i anrhydeddu.

16Digonaf ef â hir ddyddiau,

a gwnaf iddo fwynhau fy iachawdwriaeth.”