Y Gân wrth y Môr Coch

1Dyma Moses a phobl Israel yn canu’r gân yma i’r ARGLWYDD:

“Dw i am ganu i’r ARGLWYDD

a dathlu ei fuddugoliaeth:

Mae e wedi taflu’r ceffylau

a’u marchogion i’r môr!

2Yr ARGLWYDD sy’n rhoi nerth a chân i mi!

Fe sydd wedi fy achub i.

Dyma’r Duw dw i’n ei addoli –

Duw fy nhad, a dw i’n mynd i’w ganmol!

3Yr ARGLWYDD ydy ei enw e.

Mae’r ARGLWYDD yn rhyfelwr.

4Mae wedi taflu cerbydau y Pharo

a’i fyddin i gyd i’r môr!

Cafodd eu swyddogion gorau

eu boddi yn y Môr Coch.15:4 Môr Coch Hebraeg, “Môr y Brwyn”.

5Daeth y dŵr dwfn drostyn nhw,

a dyma nhw’n suddo i’r gwaelod fel carreg.

6Mae dy law gref yn rhyfeddol, ARGLWYDD;

dy law gref di wnaeth ddryllio’r gelyn.

7Am dy fod mor aruthrol fawr,

rwyt ti’n bwrw i lawr y rhai sy’n codi yn dy erbyn –

Ti’n dangos dy fod yn ddig,

ac maen nhw’n cael eu difa fel bonion gwellt.

8Wrth i ti chwythu dyma’r dŵr yn codi’n bentwr,

y llif yn sefyll fel argae,

a’r dŵr dwfn wedi caledu yng nghanol y môr.

9Dyma’r gelyn yn dweud,

‘Ar eu holau nhw! Dalia i nhw,

a rhannu’r ysbail!

Dw i’n mynd i gael amser da!

Fydd neb ar ôl i’r cleddyf ei daro –

dw i’n mynd i’w dinistrio nhw’n llwyr!’

10Ond dyma ti’n chwythu,

a dyma’r môr yn llifo drostyn nhw!

Dyma nhw’n suddo fel plwm yn y tonnau gwyllt!

11Pa un o’r duwiau sy’n debyg i ti, ARGLWYDD?

Does neb tebyg i ti –

mor wych, ac mor sanctaidd,

yn haeddu dy barchu a dy foli;

ti’n gwneud gwyrthiau rhyfeddol!

12Dyma ti’n codi dy law gref

a dyma’r ddaear yn llyncu’r gelyn!

13Yn dy gariad byddi’n arwain

y bobl rwyt wedi’u rhyddhau;

byddi’n eu tywys yn dy nerth

i’r lle cysegredig lle rwyt yn byw.

14Bydd y bobloedd yn clywed ac yn crynu –

bydd pobl Philistia yn poeni,

15ac arweinwyr Edom wedi brawychu.

Bydd dynion cryf Moab yn crynu,

a phobl Canaan yn poeni.

16Bydd ofn a braw yn dod drostyn nhw –

mae dy gryfder di yn eu gwneud yn fud

fel carreg.

Fyddan nhw’n gwneud dim nes bydd dy bobl

wedi pasio heibio, ARGLWYDD;

nes i’r bobl wnest ti eu prynu basio heibio.

17Ond byddi’n mynd â nhw i mewn

ac yn eu plannu ar dy fynydd dy hun –

ble wyt ti wedi dewis byw, ARGLWYDD;

y cysegr rwyt ti wedi’i sefydlu.

18Yr ARGLWYDD sy’n teyrnasu am byth bythoedd!

19Pan aeth ceffylau y Pharo, a’i gerbydau a’i filwyr, i’r môr, dyma’r ARGLWYDD yn gwneud i ddŵr y môr lifo’n ôl drostyn nhw. Ond roedd pobl Israel wedi cerdded ar dir sych drwy ganol y môr.”

Miriam a’r merched yn dawnsio

20Yna dyma Miriam y broffwydes (chwaer Aaron) yn gafael mewn drwm llaw, a dyma’r merched i gyd yn codi drymiau a mynd ar ei hôl, gan ddawnsio.

21Roedd Miriam yn canu’r gytgan:

“Canwch i’r ARGLWYDD

i ddathlu ei fuddugoliaeth!

Mae wedi taflu’r ceffylau

a’u marchogion i’r môr!”

Dŵr chwerw Mara

22Dyma Moses yn cael pobl Israel i symud ymlaen oddi wrth y Môr Coch. Aethon nhw allan i Anialwch Shwr. Buon nhw’n cerdded yn yr anialwch am dri diwrnod heb ddod o hyd i ddŵr. 23Yna dyma nhw’n cyrraedd Mara, ond roedden nhw’n methu yfed y dŵr yno am ei fod mor chwerw. (Dyna pam roedd yn cael ei alw yn Mara – sef “Chwerw.”) 24Dyma’r bobl yn dechrau troi yn erbyn Moses. “Beth ydyn ni’n mynd i’w yfed?” medden nhw. 25Dyma Moses yn gweddïo’n daer am help, a dyma’r ARGLWYDD yn ei arwain at ddarn o bren. Ar ôl i Moses ei daflu i’r dŵr, roedd y dŵr yn iawn i’w yfed.

Yn Mara, dyma’r ARGLWYDD yn rhoi rheol iddyn nhw, er mwyn profi pa mor ffyddlon oedden nhw: 26“Os byddwch chi’n ufudd i’r ARGLWYDD eich Duw, ac yn gwneud beth sy’n iawn yn ei olwg e, gwrando ar beth mae’n ei ddweud a cadw at ei reolau, fydd dim rhaid i chi ddiodde’r afiechydon wnes i daro’r Eifftiaid gyda nhw. Fi ydy’r ARGLWYDD sy’n eich iacháu chi.”

27Yna dyma nhw’n cyrraedd Elim, lle roedd un deg dwy o ffynhonnau a saith deg o goed palmwydd. A dyma nhw’n gwersylla yno wrth ymyl y ffynhonnau.