Hanes geni Moses

1Bryd hynny, roedd dyn o deulu Lefi wedi priodi gwraig ifanc oedd hefyd yn un o ddisgynyddion Lefi. 2A dyma’r wraig yn beichiogi, ac yn cael mab. Pan welodd hi’r babi bach hyfryd, dyma hi’n ei guddio am dri mis. 3Ond ar ôl hynny roedd hi’n amhosib ei guddio. Felly dyma hi’n cymryd basged frwyn, a’i selio gyda tar. Yna rhoi’r babi yn y fasged, a’i osod yng nghanol y brwyn ar lan afon Nîl. 4Aeth chwaer y plentyn i sefyll heb fod yn rhy bell, i weld beth fyddai’n digwydd iddo.

5Daeth merch y Pharo i lawr at yr afon i ymdrochi, tra oedd ei morynion yn cerdded ar lan yr afon. A dyma hi’n sylwi ar y fasged yng nghanol y brwyn, ac yn anfon caethferch i’w nôl. 6Agorodd y fasged, a gweld y babi bach – bachgen, ac roedd yn crio. Roedd hi’n teimlo trueni drosto. “Un o blant yr Hebreaid ydy hwn,” meddai. 7Yna dyma chwaer y plentyn yn mynd at ferch y Pharo, a gofyn, “Ga i fynd i nôl un o’r gwragedd Hebreig i fagu’r plentyn i chi?” 8A dyma ferch y Pharo yn dweud, “Ie, gwna hynny!” Felly dyma hi’n mynd adre i nôl mam y babi. 9A dyma ferch y Pharo yn dweud wrthi, “Dw i eisiau i ti gymryd y plentyn yma, a’i fagu ar y fron i mi. Gwna i dalu cyflog i ti am wneud hynny.” Felly aeth y wraig a’r plentyn adre i’w fagu.

10Yna, pan oedd y plentyn yn ddigon hen, dyma hi’n mynd ag e at ferch y Pharo, a dyma hithau’n ei fabwysiadu yn fab iddi’i hun. Rhoddodd yr enw Moses2:10 Moses Yn Hebraeg mae “Moses” yn swnio fel “tynnu allan”. iddo – “Am fy mod wedi’i dynnu allan o’r dŵr,” meddai.

Moses yn dianc i Midian

11Flynyddoedd wedyn, pan oedd Moses wedi tyfu’n oedolyn, aeth allan at ei bobl, a gweld fel roedden nhw’n cael eu cam-drin. Gwelodd Eifftiwr yn curo Hebrëwr – un o’i bobl ei hun! 12Ar ôl edrych o’i gwmpas i wneud yn siŵr fod neb yn ei weld, dyma fe’n taro’r Eifftiwr a’i ladd, a chladdu ei gorff yn y tywod.

13Pan aeth allan y diwrnod wedyn, gwelodd ddau Hebrëwr yn dechrau ymladd gyda’i gilydd. A dyma Moses yn dweud wrth yr un oedd ar fai, “Pam wyt ti’n ymosod ar dy ffrind?” 14A dyma’r dyn yn ei ateb, “Pwy sydd wedi rhoi’r hawl i ti ein rheoli ni a’n barnu ni? Wyt ti am fy lladd i fel gwnest ti ladd yr Eifftiwr yna?” Roedd Moses wedi dychryn, a meddyliodd, “Mae’n rhaid bod pobl yn gwybod beth wnes i.” 15A dyma’r Pharo yn dod i glywed am y peth, ac roedd am ladd Moses. Felly dyma Moses yn dianc oddi wrtho a mynd i wlad Midian.2:15 Midian Addolwyr Baal oedd pobl Midian! – gw. Numeri 25.

Pan gyrhaeddodd yno, eisteddodd wrth ymyl rhyw ffynnon. 16Roedd gan offeiriad Midian saith merch, a dyma nhw’n dod at y ffynnon, a dechrau codi dŵr i’r cafnau er mwyn i ddefaid a geifr eu tad gael yfed. 17Daeth grŵp o fugeiliaid yno a’u gyrru nhw i ffwrdd. Ond dyma Moses yn achub y merched, ac yn codi dŵr i’w defaid nhw. 18Pan aeth y merched adre at eu tad, Reuel, dyma fe’n gofyn iddyn nhw, “Pam dych chi wedi dod adre mor gynnar heddiw?” 19A dyma nhw’n dweud wrtho, “Daeth rhyw Eifftiwr a’n hachub ni rhag y bugeiliaid, ac yna codi dŵr i’r praidd.” 20A dyma fe’n gofyn i’w ferched, “Ble mae e? Pam yn y byd wnaethoch chi adael y dyn allan yna? Ewch i’w nôl, a gofyn iddo ddod i gael pryd o fwyd gyda ni.”

21Cytunodd Moses i aros gyda nhw, a dyma Reuel yn rhoi ei ferch Seffora yn wraig iddo. 22Wedyn dyma nhw’n cael mab, a dyma Moses yn rhoi’r enw Gershom iddo – “Mewnfudwr yn byw mewn gwlad estron ydw i,” meddai.

Pobl Israel yn dioddef

23Aeth blynyddoedd heibio, a dyma frenin yr Aifft yn marw. Roedd pobl Israel yn griddfan am eu bod yn dioddef fel caethweision. Roedden nhw’n gweiddi’n daer am help, a dyma’u cri yn cyrraedd Duw. 24Clywodd Duw nhw’n griddfan, ac roedd yn cofio ei ymrwymiad i Abraham, Isaac a Jacob. 25Gwelodd Duw bobl Israel, ac roedd yn teimlo i’r byw drostyn nhw.