1Dyma Joseff yn cofleidio corff ei dad. Roedd yn crio ac yn ei gusanu. 2Wedyn gorchmynnodd i’w weision, y meddygon, falmeiddio’r corff. A dyna gafodd ei wneud i gorff Jacob. 3Cymerodd y broses yma bedwar deg diwrnod, achos dyna faint o amser roedd yn ei gymryd i falmeiddio corff. A bu cyfnod o alaru ar ei ôl drwy wlad yr Aifft am saith deg diwrnod.

4Pan oedd y cyfnod o alar drosodd, dyma Joseff yn mynd at gynghorwyr y Pharo, a dweud: “Mae gen i ffafr i’w gofyn gan y Pharo. Wnewch chi ofyn iddo ar fy rhan i, plîs? 5Gwnaeth fy nhad i mi addo rhywbeth iddo ar lw. Dyma ddwedodd e: ‘Dw i ar fin marw, a dw i eisiau i ti fy nghladdu i yn y bedd dw i wedi’i dorri i mi fy hun yng ngwlad Canaan.’ Felly gofyn ydw i am ganiatâd i fynd yno i gladdu dad. Bydda i’n dod yn ôl yma wedyn.” 6Ateb Pharo oedd, “Dos i gladdu dy dad, fel gwnest ti addo iddo.”

7Felly dyma Joseff yn mynd i gladdu ei dad. Aeth swyddogion y Pharo i gyd gydag e, a phobl bwysig y llys ac arweinwyr y wlad. 8Teulu Joseff i gyd, ei frodyr, a theulu ei dad hefyd. Dim ond y plant bach a’r anifeiliaid gafodd eu gadael yn ardal Gosen. 9Roedd cerbydau rhyfel a marchogion gyda nhw hefyd – tyrfa fawr iawn o bobl.

10Pan gyrhaeddon nhw lawr dyrnu Atad (i’r dwyrain o afon Iorddonen), dyma nhw’n cynnal cyfnod o alar angladdol. Buodd Joseff yn galaru yno am ei dad am wythnos. 11Pan welodd pobl Canaan nhw yn galaru ar lawr dyrnu Atad, dyma nhw’n dweud, “Mae’r angladd yma’n ddigwyddiad trist iawn yng ngolwg yr Eifftiaid.” Felly cafodd y lle, sydd yr ochr draw i afon Iorddonen, ei alw yn Abel-misraïm.50:11 h.y. Galar yr Aifft.

12Felly gwnaeth meibion Jacob beth roedd eu tad wedi’i ddweud wrthyn nhw. 13Aethon nhw â’i gorff i wlad Canaan, a’i gladdu yn yr ogof yn Machpela ger Mamre, ar y tir roedd Abraham wedi’i brynu gan Effron yr Hethiad i fod yn fan claddu i’w deulu.

14Ar ôl claddu ei dad, aeth Joseff yn ôl i’r Aifft gyda’i frodyr a phawb arall oedd wedi bod yn yr angladd.

Joseff yn tawelu ofnau ei frodyr

15Gan fod eu tad wedi marw, roedd brodyr Joseff yn dechrau ofni, “Beth os ydy Joseff yn dal yn ddig hefo ni? Beth os ydy e am dalu’r pwyth yn ôl am yr holl ddrwg wnaethon ni iddo?” 16Felly dyma nhw’n anfon neges at Joseff: “Roedd dad wedi dweud wrthon ni cyn iddo farw, 17‘Dwedwch wrth Joseff: Plîs maddau i dy frodyr am y drwg wnaethon nhw, yn dy drin di mor wael.’ Felly dyma ni, gweision y Duw roedd dy dad yn ei addoli. O, plîs wnei di faddau i ni am beth wnaethon ni?” Pan glywodd Joseff hyn dyma fe’n dechrau crio. 18Yna daeth ei frodyr a syrthio o’i flaen, a dweud, “Byddwn ni’n gaethweision i ti.” 19Ond dyma Joseff yn ateb, “Peidiwch bod ag ofn. Ai Duw ydw i? 20Roeddech chi am wneud drwg i mi, ond dyma Duw yn troi y drwg yn beth da. Roedd arno eisiau achub bywydau llawer o bobl, a dyna dych chi’n weld heddiw. 21Felly peidiwch bod ag ofn. Gwna i ofalu amdanoch chi a’ch plant.” Felly rhoddodd Joseff dawelwch meddwl iddyn nhw drwy siarad yn garedig gyda nhw.

Marwolaeth Joseff

22Arhosodd Joseff a theulu ei dad yn yr Aifft. Cafodd Joseff fyw i fod yn 110 oed. 23Cafodd weld tair cenhedlaeth o deulu Effraim. Gwelodd blant Machir (mab Manasse) hefyd a’u derbyn nhw fel ei blant ei hun.

24Wedyn dyma Joseff yn dweud wrth ei frodyr, “Dw i ar fin marw. Ond bydd Duw yn dod atoch chi ac yn mynd â chi’n ôl o’r wlad yma i’r wlad wnaeth e addo ei rhoi i Abraham, Isaac a Jacob.” 25Felly dyma Joseff yn gwneud i bobl Israel addo, “Pan fydd Duw yn dod atoch chi, dw i am i chi fynd â fy esgyrn i o’r lle yma.” 26A dyma Joseff yn marw yn 110 oed. Cafodd ei gorff ei falmeiddio a’i osod mewn arch yn yr Aifft.