Job yn cwyno

1Mae’n gas gen i orfod byw!

Ydw, dw i’n mynd i gwyno,

a dweud mor chwerw dw i’n teimlo.

2Dweud wrth Dduw, ‘Paid condemnio fi heb achos!

Gad i mi wybod pam ti’n ymosod arna i.’

3Wyt ti’n mwynhau cam-drin pobl?

Taflu i ffwrdd waith dy ddwylo,

a gwenu ar gynlluniau pobl ddrwg?

4Wyt ti’n edrych ar bethau drwy lygaid dynol?

Wyt ti’n deall pethau fel mae pobl yn eu gweld nhw?

5Ydy dy fywyd di mor fyr â bywyd rhywun meidrol?

Ydy dy flynyddoedd di’n mynd heibio fel ein blynyddoedd ni?

6Ai dyna pam ti’n chwilio am fy meiau i

a cheisio dod o hyd i’m pechod?

7Ti’n gwybod yn iawn nad ydw i’n euog,

ond all neb fy achub o dy ddwylo di.

8Dy ddwylo di wnaeth fy naddu i a’m creu,

ond yna dyma ti’n troi i’m dinistrio’n llwyr!

9Cofia mai ti wnaeth fy siapio i fel clai.

Wyt ti’n mynd i wneud llwch ohono i eto?

10Ti dywalltodd fi fel llaeth i’r groth,

a’m ceulo fel caws ym mol fy mam.

11Gwisgaist fi â chnawd a chroen,

a gweu fy esgyrn a’m gewynnau at ei gilydd.

12Ti roddodd fywyd i mi, a gofalu amdana i –

dy ofal di sydd wedi fy nghadw i’n fyw.

13Ond roeddet ti’n cuddio dy gynllun go iawn.

Dw i’n gwybod mai dyma oedd dy fwriad:

14Fy ngwylio i, i weld fyddwn i’n pechu,

ac wedyn gwrthod gadael i mi fynd.

15Os ydw i’n euog – mae ar ben arna i!

Ond hyd yn oed os ydw i’n ddieuog, alla i ddim codi fy mhen;

dw i’n llawn cywilydd ac wedi cael llond bol o ofid.

16Os coda i fy mhen, rwyt yn fy hela fel llew,

i ddangos dy hun yn rhyfeddol – a hynny ar fy nhraul i!

17Ti’n galw tystion newydd yn fy erbyn,

ac yn troi’n fwy a mwy dig gyda mi;

dod â byddin newydd yn fy erbyn o hyd.

18Felly pam wnest ti adael i mi ddod allan o’r groth?

Pam wnes i ddim marw bryd hynny, cyn i neb fy ngweld i? –

19Byddai’n braf petawn i erioed wedi bodoli,

neu wedi cael fy nghario o’r groth i’r bedd!

20Mae fy nyddiau i mor brin, felly stopia!

Gad lonydd i mi, i mi gael ychydig o gysur!

21Cyn i mi fynd – heb fyth ddod yn ôl –

i wlad y twyllwch dudew,

22i dir y gwyll a’r fagddu,

lle does ond cysgodion ac anhrefn,

a lle mae’r golau ei hun fel tywyllwch.”