Job yn ymateb: mae fy Amddiffynnwr yn fyw

1Dyma Job yn ateb:

2“Am faint mwy dych chi’n mynd i’m poenydio,

a’m dryllio gyda’ch areithio?

3Dych chi’n fy nwrdio i dro ar ôl tro,

ac yn ymosod arna i’n gwbl haerllug.

4A hyd yn oed petai’n wir fy mod ar fai,

dim ond fi fyddai’n dioddef wedyn!

5Ond mae’n rhaid i chi ddangos eich bod chi’n well na fi,

a defnyddio’r hyn dw i’n ddiodde i brofi eich pwynt!

6Dylech weld fod Duw wedi gwneud cam â mi;

mae wedi f’amgylchynu ac yn gwarchae yn fy erbyn.

7Dw i’n gweiddi, ‘Trais!’ ond does neb yn ateb;

gweiddi am help, ond does dim tegwch.

8Mae Duw wedi blocio fy ffordd; alla i ddim dianc!

Mae wedi gwneud fy llwybr yn dywyll.

9Mae wedi dwyn fy urddas oddi arna i,

a thynnu’r goron oddi ar fy mhen.

10Mae wedi fy mwrw i lawr yn llwyr – mae hi ar ben arna i!

Mae fy ngobaith wedi mynd, fel coeden wedi’i diwreiddio.

11Mae e wedi gwylltio’n lân gyda mi,

ac yn fy nhrin fel un o’i elynion.

12Mae ei fyddin yn ymosod gyda’i gilydd,

wedi codi rampiau i warchae yn fy erbyn

a gwersylla o gwmpas fy mhabell.

13Mae wedi gwneud i’m perthnasau gadw draw;

dydy’r bobl sy’n fy nabod i ddim eisiau gwybod.

14Mae fy nghymdogion wedi troi cefn arna i,

a’m ffrindiau gorau wedi anghofio amdana i.

15Mae fy morynion yn fy nhrin i fel dieithryn –

fel petawn i’n rhywun o wlad arall.

16Dw i’n galw fy ngwas, ond dydy e ddim yn ateb,

er fy mod yn crefu arno i ddod.

17Mae fy anadl yn atgas i’m gwraig,

a dw i’n drewi’n ffiaidd i’m teulu.

18Mae hyd yn oed plant bach yn gwneud sbort am fy mhen;

pan dw i’n codi, maen nhw’n gwawdio.

19Mae fy ffrindiau agosaf yn fy ffieiddio;

a’r rhai dw i’n eu caru wedi troi yn fy erbyn.

20Dw i’n ddim byd ond croen ac esgyrn

a dw i’n dal yma o drwch blewyn!

21Byddwch yn garedig ata i! Chi ydy fy ffrindiau!

Mae Duw wedi fy nharo i!

22Pam mae’n rhaid i chi hefyd fy erlid, fel Duw?

Oes yna ddim diwedd ar eich ymosodiadau?

23O na fyddai fy ngeiriau yn cael eu hysgrifennu i lawr,

a’u cofnodi’n glir mewn sgrôl;

24eu naddu ar graig gyda chŷn haearn,

a’u llenwi â phlwm i gael eu gweld am byth!

25Ond dw i’n gwybod fod fy Amddiffynnwr yn fyw,

ac yn y diwedd y bydd yn sefyll ar y ddaear i dystio ar fy rhan,

26hyd yn oed ar ôl i’m croen i gael ei ddifa.

Ond cael gweld Duw tra dw i’n dal yn fyw19:26 dal yn fyw Hebraeg, “yn fy nghorff”. – dyna dw i eisiau,

27ei weld drosof fy hun;

i’m llygaid i ei weld, nid rhywun arall:

dw i’n hiraethu am hynny fwy na dim.

28Wrth ofyn, ‘Sut allwn ni ei erlid e?’

ac wrth ddweud, ‘Arno fe’i hun mae’r bai!’

29dylech chi ofni cael eich cosbi eich hunain –

mae eich dicter chi’n haeddu ei gosbi â’r cleddyf!

Cofiwch fod yna farn i ddod!”