Job yn torri ar ei draws: mae Duw mor fawr

1A dyma Job yn ateb:

2“O, ti’n gymaint o help i’r gwan!

Ti wedi cynnal braich yr un sydd heb nerth!

3Mae dy gyngor mor werthfawr i rywun sydd mor ddwl!

Ti wedi bod mor hael yn rhannu dy ddoethineb!

4Pwy wnaeth ddysgu hyn i gyd i ti?

Pwy sy’n dy ysbrydoli i siarad fel yma?

5Mae’r meirw yn crynu o flaen Duw –

pawb sy’n byw yn y byd dan y dŵr.

6Mae Annwn26:6 Annwn Hebraeg, Sheol, sef “y byd tanddaearol lle mae’r meirw yn mynd”. yn noeth o’i flaen,

ac Abadon26:6 Abadon, sef “lle dinistr”. heb orchudd i’w guddio.

7Duw sy’n lledu’r sêr dros yr anhrefn,

ac yn hongian y ddaear uwch y gwagle.

8Mae’n rhwymo’r dŵr yn ei gymylau trwchus,

ond does yr un yn byrstio dan y pwysau.

9Mae’n cuddio wyneb y lleuad llawn

drwy ledu ei gymylau drosto.

10Mae’n marcio’r gorwel ar wyneb y moroedd,

fel terfyn rhwng y golau a’r tywyllwch.

11Mae colofnau’r nefoedd yn crynu,

wedi’u dychryn gan ei gerydd.

12Mae’n gallu tawelu’r môr;

trawodd fwystfil y môr26:12 fwystfil y môr Hebraeg, Rahab. i lawr drwy ei ddoethineb.

13Mae ei wynt yn clirio’r awyr;

trywanodd y sarff wibiog â’i law.

14A dydy hyn prin yn cyffwrdd ei allu!

Mae fel rhyw sibrydiad bach tawel.

Pwy all ddychmygu holl rym ei nerth?”