1Dyma’r ARGLWYDD yn dweud wrth Job:

2“Ydy’r un sy’n dadlau gyda’r Hollalluog am ddal i’w gywiro?

Beth am i ti sy’n beirniadu Duw roi ateb i mi!”

3A dyma Job yn ateb:

4“Mae’n wir, dw i’n neb. Beth alla i ddweud?

Dw i’n mynd i gadw’n dawel.

5Dw i wedi siarad gormod, ac alla i ddim ateb eto.

Dw i am ddweud dim mwy.”

6Yna dyma’r ARGLWYDD yn ateb Job o’r storm ac yn dweud:

7“Torcha dy lewys fel dyn!

Fi fydd yn gofyn y cwestiynau, a gei di ateb.

8Wyt ti’n gwadu fy mod i’n Dduw cyfiawn?

Wyt ti’n fy nghondemnio i er mwyn profi mai ti sy’n iawn?

9Wyt ti mor gryf ag ydw i?

Ydy dy lais di’n gallu taranu fel fy llais i?

10Os felly, addurna dy hun ag anrhydedd a mawrhydi.

Gwisga dy hun ag ysblander ac urddas.

11Dangos i bawb mor ddig wyt ti;

dos ar ôl y bobl falch, a’u rhoi nhw yn eu lle.

12Dos ar ôl y bobl falch, a’u cywilyddio nhw;

sathra’r rhai drwg yn y fan a’r lle!

13Cladda nhw yn y llwch,

a’u cloi nhw yn y bedd.

14Gwna i gyfaddef wedyn

dy fod ti’n ddigon cryf i achub dy hun!

15Edrych ar y Behemoth, a greais i fel y creais i ti;

mae e’n bwyta glaswellt fel ych.

16Edrych mor gryf ydy ei gluniau,

ac ar gryfder cyhyrau ei fol.

17Mae’n codi ei gynffon fel coeden dal;

mae gewynnau ei gluniau wedi’u gweu i’w gilydd.

18Mae ei esgyrn fel pibellau pres,

a’i goesau fel barrau haearn.

19Dyma’r creadur cryfaf a greodd Duw;

dim ond ei Grëwr all dynnu’r cleddyf a’i ladd.

20Y bryniau sy’n rhoi bwyd iddo,

lle mae’r holl anifeiliaid gwyllt eraill yn chwarae.

21Mae’n mynd i orwedd dan y llwyn deiliog,

o’r golwg yng nghanol brwyn y gors.

22Mae’r llwyn yn ei guddio dan ei gysgod,

a’r coed helyg sydd o’i gwmpas ger y nant.

23Dydy e ddim yn dychryn pan mae’r afon wedi chwyddo;

mae’n ddigyffro wrth i ddŵr yr Iorddonen ruthro drosto.

24All unrhyw un ei ddal tra mae’n gwylio,

neu wthio bachyn drwy ei drwyn?