Debora a Barac yn canu mawl i’r ARGLWYDD

1Y diwrnod hwnnw, dyma Debora a Barac yn canu cân i ddathlu’r fuddugoliaeth:

2Pan mae arweinwyr Israel yn arwain,

a dynion yn gwirfoddoli’n frwd,

Molwch yr ARGLWYDD!

3Clywch, frenhinoedd! Gwrandwch, arweinwyr!

Dw i’n canu i’r ARGLWYDD! –

ie, canu mawl i’r ARGLWYDD, Duw Israel.

4O ARGLWYDD, pan adewaist Seir,

a chroesi gwastatir Edom,

dyma’r ddaear yn crynu,

a chymylau’r awyr yn tywallt y glaw.

5Crynodd y mynyddoedd

o flaen yr ARGLWYDD, Duw Sinai;

o flaen yr ARGLWYDD, Duw Israel.

6Yn nyddiau Shamgar, mab Anat,

ac eto yn nyddiau Jael,

roedd pobl yn osgoi’r priffyrdd

ac yn teithio ar ffyrdd troellog cefn gwlad.

7Roedd rhyfelwyr yn brin yn Israel,

nes i ti, Debora, godi,

fel mam yn amddiffyn Israel.

8Roedd Israel yn dilyn duwiau newydd,

a daeth gelynion i ymosod ar eu giatiau.

Doedd dim tarian na gwaywffon i’w cael

gan bedwar deg o unedau milwrol Israel.

9Ond molwch yr ARGLWYDD!

Diolch am arweinwyr Israel,

a’r dynion wnaeth wirfoddoli i ymladd.

10Gwrandwch bawb! –

chi sy’n marchogaeth asennod gwynion,

yn eistedd yn gyfforddus ar garthenni cyfrwy,

a chi sy’n gorfod cerdded ar y ffordd.

11Gwrandwch arnyn nhw’n canu wrth y ffynhonnau! –

yn canu am y cwbl5:11 y cwbl Hebraeg, amddiffyn neu buddugoliaeth. wnaeth yr ARGLWYDD,

a’r cwbl wnaeth rhyfelwyr Israel.

Aeth byddin yr ARGLWYDD at giatiau’r ddinas!

12Deffra! deffra! Debora.

Deffra! deffra! cana gân!

Ar dy draed, Barac!

Cymer garcharorion rhyfel, fab Abinoam!

13A dyma’r dynion oedd ar gael

yn dod i lawr at eu harweinwyr.

Daeth pobl yr ARGLWYDD

i ymuno â mi fel rhyfelwyr.

14Daeth rhai o Effraim

(lle bu’r Amaleciaid yn byw),

a milwyr Benjamin yn eu dilyn.

Daeth capteiniaid i lawr o Machir,

ac uchel-swyddogion o Sabulon.

15Roedd arweinwyr Issachar gyda Debora,

ac yn ufudd i orchymyn Barac,

yn rhuthro ar ei ôl i’r dyffryn.

Ond roedd pobl llwyth Reuben

yn methu penderfynu beth i’w wneud.

16Pam wnaethoch chi aros wrth y corlannau?

Ai i wrando ar y bugeiliaid yn canu eu pibau i’r defaid?

Oedden, roedd pobl llwyth Reuben

yn methu penderfynu beth i’w wneud.

17A dyma bobl Gilead hefyd

yn aros yr ochr draw i’r Iorddonen

Ac yna llwyth Dan –

pam wnaethon nhw symud i weithio yn y dociau?

Ac Asher, oedd yn byw ar yr arfordir –

arhosodd yntau ger yr harbwr.

18Roedd dynion Sabulon a Nafftali

yn mentro’u bywydau ar faes y gâd.

19Daeth brenhinoedd Canaan i ymladd yn ein herbyn,

yn Taanach wrth nentydd Megido.

Ond gymron nhw ddim arian oddi arnon ni.

20Daeth sêr yr awyr i ymuno yn y frwydr,

ac ymladd yn erbyn Sisera.

21Dyma afon Cison yn eu hysgubo i ffwrdd;

roedd yr afon yn eu hwynebu – afon Cison.

O, saf ar yddfau’r rhai cryfion!

22Roedd carnau eu ceffylau yn taro’r tir,

a’u meirch yn carlamu i ffwrdd.

23“Melltithiwch dref Meros!” meddai angel yr ARGLWYDD.

“Melltithiwch bawb sy’n byw yno,

am iddyn nhw beidio dod i ymladd brwydr yr ARGLWYDD –

ymladd yn erbyn arwyr y gelyn.”

24Mae Jael yn haeddu ei hanrhydeddu,

sef gwraig Heber y Cenead.

Mae hi’n haeddu anrhydedd mwy

nag unrhyw wraig sy’n byw mewn pabell.

25Gofynnodd Sisera am ddŵr, a rhoddodd iddo laeth;

a phowlen hardd o gaws colfran.

26Gyda peg pabell yn ei llaw chwith

a morthwyl yn y llaw dde,

trawodd Sisera a malu ei benglog –

bwrw’r peg drwy ochr ei ben!

27Syrthiodd wrth ei thraed.

Syrthio, a gorwedd yn llipa.

Gorwedd ar lawr wrth ei thraed,

yn llipa a difywyd – yn farw!

28Wrth y ffenest roedd ei fam yn disgwyl;

mam Sisera’n gweiddi yn ei gofid:

“Pam mae e mor hir yn dod nôl?

Pam nad oes sŵn carnau a cherbyd yn cyrraedd?”

29Ac mae’r gwragedd doeth o’i chwmpas

yn ateb, a hithau’n meddwl yr un fath,

30“Mae’n siŵr eu bod nhw’n casglu trysorau,

a merch neu ddwy i bob dyn ei threisio!

Dillad lliwgar, hardd i Sisera;

dillad gwych o ddefnydd wedi’i frodio,

a sgarff neu ddau i’w gwisgo!”

31O ARGLWYDD, boed i dy elynion i gyd

ddarfod yr un fath!

Ond boed i’r rhai sy’n dy garu di

ddisgleirio’n llachar fel yr haul ganol dydd!

Ar ôl hynny, roedd heddwch yn y wlad am bedwar deg o flynyddoedd.