1Pan wyt ti’n eistedd i lawr i fwyta gyda llywodraethwr,

gwylia’n ofalus sut rwyt ti’n ymddwyn;

2dal yn ôl, paid llowcio dy fwyd.

3Paid stwffio dy hun ar ei ddanteithion,

mae’n siŵr ei fod e eisiau rhywbeth gen ti!

4Paid lladd dy hun yn ceisio gwneud arian;

bydd yn ddigon call i ymatal.

5Cyn i ti droi rownd mae e wedi mynd!

Mae’n magu adenydd ac yn hedfan i ffwrdd fel eryr.

6Paid bwyta wrth fwrdd person cybyddlyd;

paid stwffio dy hun gyda’i ddanteithion.

7Mae e’n cadw cyfri o bopeth wyt ti’n ei fwyta!

Mae’n dweud, “Tyrd, bwyta ac yfed faint fynni di,”

ond dydy e ddim yn meddwl hynny go iawn.

8Byddi’n chwydu’r ychydig rwyt wedi’i fwyta,

ac wedi gwastraffu dy eiriau caredig.

9Paid dweud gormod wrth ffŵl;

fydd e’n gwneud dim ond gwawdio dy eiriau doeth di.

10Paid symud yr hen ffiniau,

a dwyn tir oddi ar yr amddifad;

11mae’r Un sy’n eu hamddiffyn nhw yn gryf,

a bydd yn cymryd eu hachos yn dy erbyn di.

12Penderfyna dy fod eisiau dysgu

a gwrando ar eiriau doeth.

13Paid bod ag ofn disgyblu dy blentyn;

dydy gwialen ddim yn mynd i’w ladd e.

14Defnyddia’r wialen

a byddi’n achub ei fywyd.

15Fy mab, os dysgi di fod yn ddoeth,

bydda i’n hapus iawn.

16Bydda i wrth fy modd

yn dy glywed di’n dweud beth sy’n iawn.

17Paid cenfigennu wrth y rhai sy’n pechu –

bydd di’n ffyddlon i Dduw bob amser.

18Wedyn bydd pethau’n iawn yn y diwedd,

a bydd gen ti obaith fydd byth yn dy siomi.

19Gwranda, fy mab, a bydd ddoeth;

penderfyna ddilyn y ffordd iawn.

20Paid cael gormod i’w wneud gyda’r rhai sy’n goryfed,

ac yn stwffio’u hunain hefo bwyd.

21Bydd y rhai sy’n meddwi a gorfwyta yn mynd yn dlawd;

fydd ganddyn nhw ddim egni, a byddan nhw mewn carpiau.

22Gwranda ar dy dad, ddaeth â ti i’r byd;

a phaid diystyru dy fam pan fydd hi’n hen.

23Gafael yn y gwirionedd, a phaid â’i ollwng,

doethineb hefyd, a disgyblaeth a deall!

24Os ydy plentyn yn gwneud beth sy’n iawn

bydd ei dad mor hapus;

mae plentyn doeth yn rhoi’r fath bleser i’w rieni.

25Bydd dy dad a dy fam wrth eu boddau;

felly gwna’r un ddaeth â ti i’r byd yn hapus!

26Dw i eisiau dy sylw di, fy mab;

gwylia’n ofalus, a dysga gen i.

27Mae putain fel pwll dwfn,

a gwraig anfoesol fel pydew cul.

28Mae hi’n disgwyl amdanat ti fel lleidr;

ac yn gwneud mwy a mwy o ddynion yn anffyddlon i’w gwragedd.

29Pwy sy’n teimlo’n wael ac yn druenus?

Pwy sy’n ffraeo ac yn dadlau drwy’r adeg?

Pwy sy’n cael damweiniau diangen?

Pwy sydd â llygaid cochion?

30Y rhai sy’n yfed i’r oriau mân,

ac yn trio rhyw ddiod newydd o hyd.

31Paid llygadu’r gwin coch yna

sy’n edrych mor ddeniadol yn y gwydr

ac yn mynd i lawr mor dda.

32Bydd yn dy frathu fel neidr yn y diwedd;

bydd fel brathiad gwiber.

33Byddi’n gweld pethau rhyfedd,

a bydd dy feddwl wedi drysu’n lân.

34Bydd fel mynd i dy wely mewn storm ar y môr,

neu geisio gorwedd i gysgu ar ben yr hwylbren.

35“Ces fy nharo, ond wnes i deimlo dim byd;

ces fy nghuro, ond dw i’n cofio dim am y peth.

Pryd dw i’n mynd i sobri?

– Dw i angen diod arall.”