Y brenin mae’r ARGLWYDD wedi’i ddewis

1Pam mae’r cenhedloedd yn gwrthryfela?

Pam mae pobloedd yn gwastraffu eu hamser yn cynllwynio?

2Mae brenhinoedd daearol yn gwneud safiad;

ac mae’r llywodraethwyr yn dod at ei gilydd i ymladd

yn erbyn yr ARGLWYDD a’r un mae wedi’i ddewis,2:2 wedi’i ddewis Hebraeg, “eneiniog”. y brenin.

3“Gadewch i ni dorri’n rhydd o’u cadwynau,

a thaflu’r rhaffau sy’n ein rhwymo i ffwrdd!”

4Mae’r Un sydd ar ei orsedd yn y nefoedd yn chwerthin –

maen nhw’n destun sbort i’r ARGLWYDD!

5Wedyn mae’n eu dychryn am ei fod mor ffyrnig,

ac yn dweud wrthyn nhw’n ddig:

6“Dw i wedi gosod fy mrenin yn Seion,

fy mynydd cysegredig!”

7Gadewch i mi ddweud beth mae’r ARGLWYDD wedi’i ddatgan:

dwedodd wrtho i,

“Ti ydy fy mab i;

heddiw des i’n dad i ti.

8Dim ond i ti ofyn,

cei etifeddu’r cenhedloedd.

Bydd dy ystad di’n ymestyn i ben draw’r byd.

9Byddi’n eu malu â phastwn haearn

yn ddarnau mân, fel darn o grochenwaith.”

10Felly, chi frenhinoedd, byddwch ddoeth;

dysgwch eich gwers, chi arweinwyr daearol!

11Gwasanaethwch yr ARGLWYDD gyda pharch;

byddwch yn falch ei fod wedi’ch dychryn chi!

12Plygwch, a thalu teyrnged i’r2:12 a thalu teyrnged i’r Hebraeg, “a cusanu’r”. mab;

neu bydd yn digio, a cewch eich difa

pan fydd yn dangos mor ddig ydy e.

Mae pawb sy’n troi ato am loches

wedi’u bendithio’n fawr!