Mae bywyd mor fyr

I Iedwthwn,39:0 Iedwthwn Un o gerddorion pwysica’r brenin Dafydd – gw. 1 Cronicl 16:41. yr arweinydd cerdd. Salm Dafydd.

1Dyma fi’n penderfynu, “Dw i’n mynd i wylio fy hun

a pheidio dweud dim byd i bechu.

Dw i’n mynd i gau fy ngheg

tra dw i yng nghwmni pobl ddrwg.”

2Rôn i’n hollol dawel,

yn brathu fy nhafod a dweud dim.

Ond roeddwn i’n troi’n fwy a mwy rhwystredig.

3Roedd y tensiwn yno i yn mynd o ddrwg i waeth.

Rôn i’n methu ymatal.

A dyma fi’n dweud:

4“O ARGLWYDD, beth ydy’r pwynt,

faint o amser sydd gen i ar ôl?

Bydda i wedi mynd mewn dim o amser!

5Ti wedi gwneud bywyd mor fyr.

Dydy oes rhywun yn ddim byd yn dy olwg di.

Mae bywyd y cryfaf yn mynd heibio fel tarth.”

Saib

6Mae pobl yn pasio drwy fywyd fel cysgodion.

Maen nhw’n casglu cyfoeth iddyn nhw’u hunain,

heb wybod pwy fydd yn ei gymryd yn y diwedd.

7Beth alla i bwyso arno, felly, O ARGLWYDD?

Ti dy hun ydy fy unig obaith i!

8Achub fi rhag canlyniadau fy ngwrthryfel.

Paid gadael i ffyliaid wneud hwyl am fy mhen.

9Dw i’n fud, ac yn methu dweud dim

o achos beth rwyt ti wedi’i wneud.

10Plîs, paid dal ati i’m taro!

Dw i wedi cael fy nghuro i farwolaeth, bron!

11Ti’n disgyblu pobl mor llym am eu pechodau,

er mwyn i’r ysfa i bechu ddiflannu

fel gwyfyn yn colli ei nerth.

Ydy, mae bywyd pawb fel tarth.

Saib

12Clyw fy ngweddi, O ARGLWYDD.

Gwranda arna i’n gweiddi am help;

paid diystyru fy nagrau!

Dw i fel ffoadur, yn dibynnu arnat ti.

Fel fy hynafiaid dw i angen dy help.

13Stopia syllu mor ddig arna i.

Gad i mi fod yn hapus unwaith eto,

cyn i mi farw a pheidio â bod.