Gweiddi am help

Cân. Salm gan feibion Cora. I’r arweinydd cerdd: ar “Mahalath Leanoth”. Mascîl gan Heman yr Esrachiad.

1O ARGLWYDD, y Duw sy’n fy achub,

dw i’n gweiddi am dy help bob dydd

ac yn gweddïo arnat ti bob nos.

2Plîs, cymer sylw o’m gweddi,

a gwranda arna i’n galw arnat ti.

3Dw i mewn helynt dychrynllyd;

yn wir, dw i bron marw.

4Mae pobl yn fy ngweld i fel un sydd ar ei ffordd i’r bedd,

dyn cryf wedi colli ei nerth i gyd

5ac wedi’i adael i farw a’i daflu i fedd cyffredin

gyda’r milwyr eraill sydd wedi’u lladd –

y rhai wyt ti ddim yn eu cofio bellach,

ac sydd ddim angen dy ofal bellach.

6Ti wedi fy ngosod i ar waelod y Pwll,

mewn tywyllwch dudew yn y dyfnder.

7Mae dy lid yn pwyso’n drwm arna i;

dw i’n boddi dan dy donnau di.

Saib

8Ti wedi gwneud i’m ffrindiau agos gadw draw;

dw i’n ffiaidd yn eu golwg nhw.

Dw i wedi fy nal ac yn methu dianc.

9Mae fy llygaid yn wan gan flinder;

O ARGLWYDD, dw i wedi galw arnat ti bob dydd;

dw i’n estyn fy nwylo mewn gweddi atat ti.

10Wyt ti’n gwneud gwyrthiau i’r rhai sydd wedi marw?

Ydy’r meirw yn codi i dy foli di?

Saib

11Ydy’r rhai sydd yn y bedd yn sôn am dy gariad ffyddlon?

Oes sôn am dy ffyddlondeb di yn Abadon?88:11 Abadon sef, “lle dinistr”.

12Ydy’r rhai sydd yn y lle tywyll yn gwybod am dy wyrthiau?

Oes sôn am dy gyfiawnder ym myd angof?

13Ond dw i wedi bod yn galw arnat ti am help, ARGLWYDD.

Dw i’n gweddïo arnat ti bob bore.

14Felly pam, O ARGLWYDD, wyt ti’n fy ngwrthod i?

Pam wyt ti wedi troi dy gefn arna i?

15Dw i wedi diodde a bron marw lawer gwaith ers yn ifanc;

dw i wedi gorfod wynebu pethau ofnadwy,

nes fy mod wedi fy mharlysu.

16Mae dy lid wedi llifo drosto i;

mae dy ddychryn wedi fy ninistrio.

17Mae’r cwbl yn troelli o’m cwmpas fel llifogydd;

maen nhw’n cau amdana i o bob cyfeiriad.

18Ti wedi gwneud i ffrindiau a chymdogion gadw draw oddi wrtho i –

Yr unig gwmni sydd gen i bellach ydy’r tywyllwch!