1Cân serch orau Solomon.

Y gerdd gyntaf – Cariad

Y ferch wrth ei chariad:1:1 Y ferch wrth ei chariad Dydy’r testun Hebraeg ddim yn dweud pwy sy’n siarad. Mae’r cyfieithiad hwn yn nodi pwy sy’n debygol o fod yn siarad ar sail cenedl geiriau. (Mae’n weddol amlwg yn yr Hebraeg pwy sy’n siarad gan fod yr iaith Hebraeg yn defnyddio ffurfiau gwrywaidd a benywaidd gwahanol i enwau, berfau, ansoddeiriau a rhagenwau. Er hynny, mae cyfieithiadau gwahanol yn amrywio rhywfaint yn eu barn).

2Tyrd, cusana fi drosodd a throsodd!

Mae dy anwesu cariadus yn well na gwin,

3ac arogl dy bersawr mor hyfryd.

Rwyt fel yr olew persawrus gorau –

does dim syndod fod merched ifanc

yn dy garu di.

4Tyrd, cymer fi gyda ti;

gad i ni frysio! Fy mrenin,

dos â fi i dy ystafell wely.

Gad i ni fwynhau a chael pleser;

mae profi gwefr dy gyffyrddiad

yn well na gwin.1:4 mae profi … gwin Mae’r Hebraeg yr un fath â’r ail linell yn adn. 2. Mae’r cyfieithiad yn wahanol i geisio cyfleu ystyr lawn y darlun yn y gwreiddiol.

Mae’n ddigon teg fod merched ifanc

yn dy garu di.

Y ferch wrth ferched Jerwsalem:

5Ferched Jerwsalem,

mae fy nghroen yn ddu ond dw i’n hardd –

yn dywyll fel pebyll duon pobl Cedar,1:5 pobl Cedar Llwyth nomadig o’r dwyrain, ac mae’n debyg eu bod yn gwneud eu pebyll o groen geifr duon (gw. Jeremeia 49:28; Eseia 60:7).

a hardd fel llenni palas Solomon.

6Peidiwch syllu arna i am fy mod yn ddu

a’r haul wedi rhoi croen tywyll i mi.

Roedd fy mrodyr wedi gwylltio gyda mi,

a gwneud i mi ofalu am y gwinllannoedd;

ond methais ofalu amdana i fy hun.

Y ferch wrth ei chariad:

7Fy nghariad, dywed wrtho i,

Ble rwyt ti’n arwain dy ddefaid?

Ble fyddan nhw’n gorffwys ganol dydd?

Dwed wrtho i, rhag i mi orfod gwisgo fêl

a chrwydro o gwmpas preiddiau dy ffrindiau.

Merched Jerwsalem wrth y ferch:

8O’r harddaf o ferched! Os nad wyt yn gwybod,

dilyn olion traed y praidd

a bwyda dy eifr wrth wersyll y bugeiliaid.

Y cariad wrth y ferch:

9F’anwylyd, rwyt fel y gaseg ifanc harddaf

sy’n tynnu cerbydau’r Pharo.

10Mae tlysau ar dy fochau hardd,

a chadwyn o emau hyfryd am dy wddf.

11Dw i am roi tlysau aur i ti,

wedi’u haddurno ag arian.

Y ferch ifanc:

12Tra oedd fy mrenin yn gorwedd ar ei wely,

roedd arogl fy mhersawr yn llenwi’r awyr.

13Mae fy nghariad fel cwdyn o fyrr hyfryd

yn gorwedd drwy’r nos rhwng fy mronnau.

14Mae fy nghariad fel tusw o flodau henna

o winllannoedd ffrwythlon En-gedi.1:14 En-gedi Gwerddon i’r gorllewin o’r Môr Marw.

Y cariad wrth y ferch ifanc:

15O, rwyt mor hardd, f’anwylyd!

O, rwyt mor hardd!

Mae dy lygaid fel colomennod.

Y ferch wrth ei chariad:

16O, rwyt mor olygus, fy nghariad –

ac mor hyfryd!

Mae’r gwyrddni fel canopi o’n cwmpas

yn gorchuddio’n gwely.

17Mae canghennau’r coed cedrwydd

fel trawstiau yn y to uwch ein pen;

a’r coed pinwydd fel paneli.