1Yna Eliffas y Temaniad a atebodd ac a ddywedodd, 2Pe profem ni air wrthyt, a fyddai blin gennyt ti? ond pwy a all atal ei ymadroddion? 3Wele, ti a ddysgaist lawer, ac a gryfheaist ddwylo wedi llaesu. 4Dy ymadroddion a godasant i fyny yr hwn oedd yn syrthio; a thi a nerthaist y gliniau oedd yn camu. 5Ond yn awr, daeth arnat tithau, ac y mae yn flin gennyt; cyffyrddodd â thi, a chyffroaist. 6Onid dyma dy ofn di, dy hyder, perffeithrwydd dy ffyrdd, a’th obaith? 7Cofia, atolwg, pwy, ac efe yn ddiniwed, a gollwyd? a pha le y torrwyd y rhai uniawn ymaith? 8Hyd y gwelais i, y rhai a arddant anwiredd, ac a heuant ddrygioni, a’u medant. 9Gan anadl Duw y difethir hwynt, a chan chwythad ei ffroenau ef y darfyddant. 10Rhuad y llew, a llais y llew creulon, a dannedd cenawon y llewod, a dorrwyd. 11Yr hen lew a fethodd o eisiau ysglyfaeth; a chenawon y llew mawr a wasgarwyd. 12Ac ataf fi y dygwyd gair yn ddirgel: a’m clust a dderbyniodd ychydig ohono. 13Ymhlith meddyliau yn dyfod o weledigaethau y nos, pan syrthio trymgwsg ar ddynion, 14Ofn a ddaeth arnaf, a dychryn, ac a wnaeth i’m holl esgyrn grynu. 15Yna ysbryd a aeth heibio o flaen fy wyneb; ac a wnaeth i flew fy nghnawd sefyll. 16Efe a safodd, ac nid adwaenwn ei agwedd ef: drychiolaeth oedd o flaen fy llygaid, bu distawrwydd, a mi a glywais lef yn dywedyd, 17A fydd dyn marwol yn gyfiawnach na Duw? a fydd gŵr yn burach na’i wneuthurwr? 18Wele, yn ei wasanaethwyr ni roddes ymddiried; ac yn erbyn ei angylion y gosododd ynfydrwydd: 19Pa faint llai ar y rhai sydd yn trigo mewn tai o glai, y rhai sydd â’u sail mewn pridd, y rhai a falurir yn gynt na gwyfyn? 20O’r bore hyd hwyr y malurir hwynt; difethir hwynt yn dragywydd heb neb yn ystyried. 21Onid aeth y rhagoriaeth oedd ynddynt ymaith? hwy a fyddant feirw, ac nid mewn doethineb.