SALM 132

Caniad y graddau.

1O Arglwydd, cofia Dafydd, a’i holl flinder;

2Y modd y tyngodd efe wrth yr Arglwydd, ac yr addunodd i rymus Dduw Jacob:

3Ni ddeuaf i fewn pabell fy nhŷ, ni ddringaf ar erchwyn fy ngwely;

4Ni roddaf gwsg i’m llygaid, na hun i’m hamrantau,

5Hyd oni chaffwyf le i’r Arglwydd, preswylfod i rymus Dduw Jacob.

6Wele, clywsom amdani yn Effrata: cawsom hi ym meysydd y coed.

7Awn i’w bebyll ef; ymgrymwn o flaen ei fainc draed ef.

8Cyfod, Arglwydd, i’th orffwysfa; ti ac arch dy gadernid.

9Gwisged dy offeiriaid gyfiawnder; a gorfoledded dy saint.

10Er mwyn Dafydd dy was, na thro ymaith wyneb dy Eneiniog.

11Tyngodd yr Arglwydd mewn gwirionedd i Dafydd; ni thry efe oddi wrth hynny; o ffrwyth dy gorff y gosodaf ar dy orseddfainc.

12Os ceidw dy feibion fy nghyfamod a’m tystiolaeth, y rhai a ddysgwyf iddynt; eu meibion hwythau yn dragywydd a eisteddant ar dy orseddfainc.

13Canys dewisodd yr Arglwydd Seion: ac a’i chwenychodd yn drigfa iddo ei hun.

14Dyma fy ngorffwysfa yn dragywydd: yma y trigaf; canys chwenychais hi.

15Gan fendithio y bendithiaf ei lluniaeth: diwallaf ei thlodion â bara.

16Ei hoffeiriaid hefyd a wisgaf ag iachawdwriaeth: a’i saint dan ganu a ganant.

17Yna y paraf i gorn Dafydd flaguro: darperais lamp i’m Heneiniog.

18Ei elynion ef a wisgaf â chywilydd: arno yntau y blodeua ei goron.