SALM 137

1Wrth afonydd Babilon, yno yr eisteddasom, ac wylasom, pan feddyliasom am Seion.

2Ar yr helyg o’u mewn y crogasom ein telynau.

3Canys yno y gofynnodd y rhai a’n caethiwasent i ni gân; a’r rhai a’n hanrheithiasai, lawenydd, gan ddywedyd; Cenwch i ni rai o ganiadau Seion.

4Pa fodd y canwn gerdd yr Arglwydd mewn gwlad ddieithr?

5Os anghofiaf di, Jerwsalem, anghofied fy neheulaw ganu.

6Glyned fy nhafod wrth daflod fy ngenau, oni chofiaf di; oni chodaf Jerwsalem goruwch fy llawenydd pennaf.

7Cofia, Arglwydd, blant Edom yn nydd Jerwsalem; y rhai a ddywedent. Dinoethwch, dinoethwch hi, hyd ei sylfaen.

8O ferch Babilon, a anrheithir: gwyn ei fyd a dalo i ti fel y gwnaethost i ninnau.

9Gwyn ei fyd a gymero ac a drawo dy rai bach wrth y meini.