SALM 57

I’r Pencerdd, Al-taschith, Michtam Dafydd, pan ffodd rhag Saul i’r ogof.

1Trugarha wrthyf, O Dduw, trugarha wrthyf: canys ynot y gobeithiodd fy enaid; ie, yng nghysgod dy adenydd y gobeithiaf, hyd onid êl yr aflwydd hwn heibio.

2Galwaf ar Dduw Goruchaf; ar Dduw a gwblha â mi.

3Efe a enfyn o’r nefoedd, ac a’m gwared oddi wrth warthrudd yr hwn a’m llyncai. Sela. Denfyn Duw ei drugaredd a’i wirionedd.

4Fy enaid sydd ymysg llewod: gorwedd yr wyf ymysg dynion poethion, sef meibion dynion, y rhai y mae eu dannedd yn waywffyn a saethau, a’u tafod yn gleddyf llym.

5Ymddyrcha, Dduw, uwch y nefoedd; a bydded dy ogoniant ar yr holl ddaear.

6Darparasant rwyd i’m traed; crymwyd fy enaid; cloddiasant bydew o’m blaen; syrthiasant yn ei ganol. Sela.

7Parod yw fy nghalon, O Dduw, parod yw fy nghalon: canaf a chanmolaf.

8Deffro, fy ngogoniant; deffro, nabl a thelyn: deffroaf yn fore.

9Clodforaf di, Arglwydd, ymysg y bobloedd: canmolaf di ymysg y cenhedloedd.

10Canys mawr yw dy drugaredd hyd y nefoedd, a’th wirionedd hyd y cymylau.

11Ymddyrcha, Dduw, uwch y nefoedd; a bydded dy ogoniant ar yr holl ddaear.